“Θα ήθελα να μπορώ να περπατώ χωρίς τον φόβο να με αναγνωρίσουν και να κινδυνεύει η σωματική μου ακεραιότητα.”

Zineb El Rhazoui : Εδώ και χρόνια έχουν κάνει τα πάντα για να υπονομεύσουν την έννοια της αφομοίωσης, η οποία εξακολουθεί να αποτελεί το θεμέλιο της Γαλλικής Δημοκρατίας. Η αφομοίωση ως έννοια αντικαταστάθηκε από την ένταξη και τώρα μιλάμε για πολυπολιτισμικότητα.

Δεν μπορώ να συγχωρέσω όλους αυτούς τους ανθρώπους, όλους αυτούς τους προνομιούχους και με άπειρες προσβάσεις ισλαμιστές που συνεχίζουν να κηρύττουν το ίδιο μίσος. Θυμάμαι όλους εκείνους που συνέβαλαν στην απομόνωση του Charlie Hebdo. Είναι οι ηθικοί αυτουργοί της της κόλασης που βιώσαμε κι εξακολουθούμε να βιώνουμε . Είναι φυσιολογικό πέντε χρόνια μετά από αυτό το φρικτό έγκλημα, αυτήν την μαύρη σελίδα για την ελευθερία της έκφρασης ακόμη και για τον γαλλικό πολιτισμό να εξακολουθεί να υπάρχει συλλογικός φορέας κατά της ισλαμοφοβίας στη Γαλλία ; Aυτός ο φορέας εισπράττει κρατικές και ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις για να μπορούν κάποιοι να κολλάνε την ετικέτα ισλαμοφοβικός σε όποιον τους αρέσει στοχοποιώντας τους και θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο την ζωή τους. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι δημοσιογράφοι του Charlie Hebdo δολοφονήθηκαν επειδή κατηγορήθηκαν για ισλαμοφοβία, ένα έγκλημα που δεν υπάρχει φυσικά στον ποινικό κώδικα. Είναι φυσιολογικό πέντε χρόνια μετά από αυτήν την επίθεση να κυκλοφορώ ακόμα συνοδεία ενόπλων αστυνομικών στην καρδιά του Παρισιού ενώ δεν έχω παραβεί ποτέ μου κανένα νόμο, δεν έχω βλάψει ποτέ ούτε μύγα και είμαι στην χώρα μου, στην χώρα που γεννήθηκα ;

Μακάρι να μπορούσα να είμαι ελεύθερη, να πάω για καφέ χωρίς να χρειάζεται να το κανονίσω πρώτα με το Υπουργείο Εσωτερικών. Θα ήθελα να μπορώ να περπατώ χωρίς τον φόβο να με αναγνωρίσουν και να κινδυνεύει η σωματική μου ακεραιότητα. Για την ηθική μου ακεραιότητα δεν το συζητάμε καν, όλοι όσοι τολμούν να ασκήσουν κριτική στο Ισλάμ στη Γαλλία και αλλού στον δημοκρατικό κόσμο δυσφημούνται, κατηγορούνται αναίσχυντα ότι είναι ακροδεξιοί και αποκλείονται από τον δημόσιο λόγο. Δεν έχουμε ξεφύγει ακόμα από την ιδεολογική σύγχυση και την υποκρισία που προκάλεσε τις επιθέσεις στο Charlie Hebdo.

Le Figaro : Είστε πολιτική αγωγή στη δίκη που ξεκινά μεθαύριο. Τι αναμένετε από την δίκη ;

Είμαι πολιτική αγωγή αλλά το λέω με κάθε ταπεινότητα σε σύγκριση με τους άλλους που έχουν χάσει δικά τους πρόσωπα και εξακολουθούν να βιώνουν τον πόνο. Δεν ήμουν εκεί. Το σώμα μου δεν πόνεσε, δεν είδα από κοντά τις τραυματικές σκηνές και αυτό είναι ευλογία για μένα. Όμως με μεγάλη πικρία διαπιστώνω μία απουσία από το εδώλιο των κατηγορουμένων : την ιδεολογία που οδήγησε σε αυτήν την επίθεση. Δεν είναι δυνατόν να θεωρούνται τα εγκλήματα τρομοκρατίας ως κοινά εγκλήματα. Είναι επομένως σημαντικό για μένα να ειπωθεί ότι αυτή η επίθεση δεν είναι κοινό έγκλημα αλλά πολιτικό και ιδεολογικό έγκλημα. Ποιο ήταν το κίνητρό του ; Η πίστη των επιτιθέμενων στον Αλλάχ. Μερικές φορές αναρωτιέμαι πώς θα ήταν αν, μετά τον Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο, συνεχίζαμε να κρίνουμε τα ναζιστικά εγκλήματα ως εγκλήματα κοινού ποινικού δικαίου, ενώ εξακολουθούσαμε να επιτρέπουμε έργα, βιβλία, ναζιστικούς συλλόγους. Θα ήταν τερατώδες και αυτό ακριβώς κάνουμε με τον ισλαμισμό, μια ιδεολογία που έχει διαπράξει μαζικά εγκλήματα, μια ιδεολογία που στοχεύει όλα τα δημοκρατικά μας κεκτημένα, τις ελευθερίες μας.

Φοβάστε καθόλου αυτήν την δίκη ;

Ναι, την φοβάμαι περισσότερο από όσο την περιμένω με ανακούφιση. Η ομάδα του Charlie Hebdo του θα ξαναβρεθεί ξανά για πρώτη φορά μετά από χρόνια. Όλα θα ξαναέρθουν πάλι στο φως. Θα είναι πολύ δύσκολο. Δεν έχουμε δει ποτέ φωτογραφίες από τις σκηνές του εγκλήματος. Αυτό αναμένεται να προκαλέσει τραυματικά και οδυνηρά πράγματα για όλους. Ελπίζω ωστόσο ότι αυτή η δίκη θα απαντήσει σε όσο το δυνατόν περισσότερες ερωτήσεις και αυτό θα κάνει καλό στις οικογένειες των νεκρών και των τραυματιών. Ελπίζω επίσης να είναι μια στιγμή συνειδητοποίησης.

Συμμερίζεστε την παρατήρηση του δικηγόρου του Charlie Hebdo, Richard Malka, που εξηγούσε στην συνέντευξη του στο Le Point, ότι όσον αφορά την ελευθερία της έκφρασης και την θρησκευτική ουδετερότητα του κράτους ( laïcité ) η κατάσταση έχει επιδεινωθεί από το 2015 ;

Συμμερίζομαι πλήρως αυτήν την άποψη. Σήμερα, όπου και να κοιτάξετε στον δημόσιο χώρο, βλέπετε τον σταδιακό εξισλαμισμό της κοινωνίας. Ωστόσο, η άρνηση να γίνει αυτό αποδεκτό εξακολουθεί να είναι πολύ διαδεδομένη. Ακόμα κι αν ο επίσημος κρατικός λόγος έχει μετακινηθεί, οι δράσεις παραμένουν συνεσταλμένες ή ανεπαρκείς απέναντι στο μέγεθος του προβλήματος που είναι ορατό παντού, σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας. Στο δρόμο, στα μέρη που συχνάζει και διασκεδάζει ο κόσμος, στα λεωφορεία, στο μετρό, στα μουσεία, στις παραλίες, στα κυβερνητικά γραφεία, στα σχολεία, στην αστυνομία, στον στρατό, στα νοσοκομεία, στα πανεπιστήμια. Παντού. Οι άνθρωποι αρχίζουν να το συνειδητοποιούν και απλώς παραλύουν μπροστά στο φαινόμενο.

Από τώρα και στο εξής, θα υπάρχει το ανθρωπολογικό δεδομένο μιας πολύ μεγάλης μουσουλμανικής μειονότητας στη Γαλλία. Το γεγονός όμως ότι αυτή η μειονότητα αντιμετωπίζει προβλήματα με την ταυτότητα της την καθιστά πολύ ευάλωτη και πορώδη στις χειρότερες ιδεολογίες του Ισλαμισμού. Εδώ και χρόνια, όλα έχουν γίνει για να υπονομεύσουν την έννοια της αφομοίωσης, η οποία εξακολουθεί να αποτελεί το θεμέλιο της της Γαλλικής Δημοκρατίας. Η αφομοίωση αντικαταστάθηκε από την ένταξη και τώρα φτάσαμε στην πολυπολιτισμικότητα. Ωθήσαμε την λογική του αντιρατσισμού στο έσχατο σημείο, απαγορεύσαμε ακόμη και τις εθνικές στατιστικές. Τώρα συνειδητοποιούμε ότι η λογική του αντιρατσισμού ξέφυγε, χρωματίστηκε από τον φυλετισμό ( racialisme ), έγινε ένα παραπέτασμα πίσω από το οποίο κρύβονται βαθιά ρατσιστικές ιδεολογίες όπως ο ισλαμισμός, ο αντιαποικιοκρατισμός κ.λπ. Όσο περισσότερο αργούμε να δράσουμε, τόσο θα είναι δύσκολο να ξεπεράσουμε το πρόβλημα.

Υπάρχει εδώ και χρόνια ένα είδος προδοσίας της πνευματικής ελίτ;

Υπήρξε προδοσία της Γαλλικής Δημοκρατίας ( République ) από εκείνους που ήταν θεματοφύλακες και εγγυητές της. Υπάρχουν εκλεγμένοι εκπρόσωποι του λαού που προδίδουν τις αξίες της χώρας τους για να συμμαχήσουν με αιμοδιψείς ιδεολογίες. Μερικοί βουλευτές έχουν αφήσει ανοιχτό τον δρόμο στις χειρότερες μορφές ισλαμιστικού σεχταρισμού για να κερδίσουν μερικές παραπάνω ψήφους. Ορισμένα πολιτικά κόμματα επίσης. Κάποιος μπορεί να παρατηρήσει την παρακμή ενός μέρους της αριστεράς που θυμάται την θρησκευτική ουδετερότητα ( laïcité ) της Γαλλικής Δημοκρατίας μόνο όταν πρόκειται για τον χριστιανισμό. Αυτή η αριστερά ζει μία πλάνη, η δεξιά μοιάζει πιο συνεπής στα λόγια αλλά κάνει και αυτή τοπικούς εκλογικούς συμβιβασμούς.

Θα μπείτε στην πολιτική ;

Είμαι στρατευμένη εδώ και πολλά χρόνια. Και τι κάνω άλλο από πολιτική όταν αν υπερασπίζομαι τις αξίες που πιστεύω ; Ίσως μια μέρα, ανάλογα την συγκυρία, θα πρέπει να περάσω από την απλή στράτευση στις ιδέες μου στην υλοποίηση τους.

Αποσπάσματα της συνέντευξης στην “Le Figaro” στις 30/8/20 λίγες μέρες πριν την σημερινή έναρξη της δίκης για τις δολοφονίες των δημοσιογράφων και γελοιογράφων του Charlie Hebdo στην τρομοκρατική επίθεση της 7/1/15.

Μετάφραση : Babis george Petrakis

ΠΗΓΗ : infognomonpolitics