Νιώθαμε δυνατοί σε κείνη την μεγαλειώδη διαδήλωση στις 11 Ιανουαρίου 2015. Και πολλοί : τουλάχιστον 4 εκατομμύρια. Είχαμε πείσει τον εαυτό μας ότι δεν θα τους αφήσουμε να μας νικήσουν, ότι δεν τους φοβόμαστε. Τι έγινε όμως από τότε ; Η δίκη για τις επιθέσεις στο Charlie Hebdo θα ξεκινήσει τον Σεπτέμβριο και η εφημερίδα εξακολουθεί να ζει με τον φόβο των θανατικών απειλών. Η ελευθερία πια στην Γαλλία ζει υπό κατ ‘οίκον περιορισμό. Παραλύουμε μόνο και στο άκουσμα της λέξης Ισλάμ. Ο πολιτικός κόσμος και τα ΜΜΕ μετά το πρώτο σοκ αποστασιοποιήθηκαν. Τελικά όλη αυτή η ρητορική περί ισλαμοφοβίας έκανε την δουλειά της. “Οι άνθρωποι είναι μικρά φοβισμένα ζώα που πηγαίνουν εκεί που ελπίζουν ότι θα νοιώσουν λιγότερο πόνο», μας έλεγε πριν λίγο καιρό ο διευθυντής του Charlie Hebdo. Η εφημερίδα απέμεινε μόνη με φωτεινές εξαιρέσεις κάποιους γενναίους συνοδοιπόρους μεταξύ των οποίων και οι μουσουλμανικής καταγωγής Zineb el Rhazoui και ο Mohamed Louizi.

Το αδίκημα της βλασφημίας εξακολουθεί να μην περιλαμβάνεται στον ποινικό κώδικα αλλά έχει προφανώς εσωτερικευτεί : φέτος, η νεαρή Mila δέχτηκε απειλές ότι θα την βιάσουν και θα την σκοτώσουν και χρειάστηκε να αλλάξει σχολείο. Η Mila όχι αυτοί που την απείλησαν. Aυτοί παρέμειναν στο σχολείο. Ήττα. Σε κάθε περίπτωση, οι τρομοκράτες νίκησαν. Ένα άλλο φαινόμενο ήρθε να τους ευνοήσει περισσότερο : η Γαλλία – όπως και άλλες δυτικές χώρες – υπερασπίζεται πλέον λιγότερο την ελευθερία της έκφρασης, επιλέγοντας να υποκύψει στην ολοένα και πιο μακρά λίστα των “πληγωμένων μειονοτήτων”. Γιατί να μην το εκμεταλλευτούν και οι ισλαμιστές ;

Étienne Gernelle

Διευθυντής του περιοδικού Le Point

Le Point, 13/8/20

Μετάφραση  Babis Georges Petrakis

O όρος “ισλαμοφοβικός” επινοήθηκε για να αποκλειστούν από τον δημόσιο διάλογο και να ενοχοποιηθούν χωρίς αποδείξεις όσοι ενοχλούσαν. O ισλαμισμός είναι μία ολοκληρωτική ιδεολογία. Επιτρέπεται ή όχι να το πούμε αυτό ; Ίσως η μεγαλύτερη που βιώνουμε μετά την πτώση της Σοβιετικής Ενωσης. Οπότε τι κάνουμε ; Προσαρμοζόμαστε, συνεργαζόμαστε ή αντιστεκόμαστε ; Η ικανότητα του ανθρώπου να προσαρμόζεται είναι απεριόριστη, όπως έδειξε και ο Houellebecq στην “Υποταγή”. Χωρίς να είναι πραγματικοί ναζί πολλοί άνθρωποι, μεταξύ αυτών και λαμπρά μυαλά, βολεύτηκαν με το καθεστώς κατά την διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου.

ΠΗΓΗ : infognomonpolitics