H κατοχή μιας Αγίας Γραφής θα μπορούσε να γίνει αδίκημα στην Σκωτία;

Σχόλιο: Ο κομμουνισμός πάντοτε είχε ως επιδίωξη τον ολοκληρωτικό έλεγχο των λαών, την κατάργηση της Δημοκρατίας αλλά κυρίως στόχευε τις θρησκευτικές ελευθερίες και το πρόσωπον του Ιησού Χριστού. Για τον σκοπό αυτό, στην πάλαι ποτέ ανατολική Ευρώπη, χρησιμοποίησε τον χαφιεδισμό, την τρομοκρατία, τα γκουλάγκ καθώς και κάθε βίαιο μέσο που θα οδηγούσε στην υποδούλωση των λαών.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι Ευρωπαίοι που ένιωσαν στο πετσί τους τον Κομμουνισμό και τον Ναζισμό, καθιέρωσαν την 23η Αυγούστου ως Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης για τα θύματα αυτών των απάνθρωπων ιδεολογιών που αποτέλεσαν τον 20ο αιώνα την ντροπή της ανθρωπότητας. 

Όμως ο κομμουνισμός αν και καταδικάστηκε από τους λαούς, εντούτοις εμφανίζεται και πάλι σε κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Δημοκρατικοί των ΗΠΑ καθώς και το Σκωτσέζικο Εθνικό Κόμμα.
Το άρθρο που ακολουθεί καταδεικνύει τους δόλιους σκοπούς των Σκωτζέζων νεοκομμουνιστών οι οποίοι συνεχίζουν το έργο των προπατόρων τους σταλινικών, για να καταργήσουν την Δημοκρατία, τις θρησκευτικές ελευθερίες, την Χριστιανική Πίστη και να εγκαθιδρύσουν ένα νεοπαγανιστικό καθεστώς που θα αποθεώνει τον Σοδομισμό και την ηθική διαφθορά. Η προσπάθεια τους έγκειται στην ψήφιση νόμων που θα φιμώνουν τις απόψεις, οι οποίες έρχονται σε αντίθεση με τα νεοκομμουνιστικά ιδεώδη. Με αυτό τον τρόπο φορτώνουν με αλυσίδες την ελεύθερη έκφραση και θα σιωπήσουν κάθε φωνή που αντιδρά στα σχέδιά τους, χρησιμοποιώντας τα λεγόμενα "εγκλήματα μίσους". Οι νεοκομμουνιστές της Σκωτίας καταμαρτυρούν αυτά, που ανάλογοι κύκλοι θα προσπαθήσουν να επιβάλλουν στην πατρίδα μας, ιδιαίτερα στον ευαίσθητο χώρο της εκπαίδευσης. 

H κατοχή μιας Αγίας Γραφής θα μπορούσε να γίνει αδίκημα στην Σκωτία;

Για το Σκωτσέζικο Εθνικό Κόμμα (SNP), η φράση «κράτος-νταντά» (nanny state) δεν αποτελεί τόσο κριτική όσο μια επιδίωξη. Πρόκειται για το κόμμα που ήθελε να αναθέσει σε κάθε παιδί που γεννιέται  στη Σκωτία ένα κηδεμόνα του κράτους. Αυτό το σχέδιο ματαιώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο. Υπό την ηγεσία της Νίκολα Στέρτζον, έχουν γίνει κατ’επανάληψη προσπάθειες να ρυθμίσουν τις διατροφικές συνήθειες του λαού. Επομένως, είναι λογικό o πατερναλισμός του κόμματος να επεκταθεί στο θέμα της ελευθερίας λόγου. Το καινούργιο νομοσχέδιο της Σκωτίας περί Εγκλημάτων Μίσους και Δημόσιας Τάξης προτάθηκε φαινομενικά να ακυρώσει "απηρχαιωμένες" απαγορεύσεις κατά της βλασφημίας, αλλά αντί γι’αυτό θα φέρει κρυφά μια νέα σειρά καινούργιων νόμων περί βλασφημίας. Και το πιο αμφιλεγόμενο, το δεύτερο μέρος του νομοσχεδίου ασχολείται με το αδίκημα της "αναμόχλευσης μίσους"που ποινικοποιεί οποιονδήποτε "φέρεται με απειλητικό, υβριστικό ή προσβλητικό τρόπο" ή "κοινοποιεί απειλητική, υβριστική ή προσβλητική ύλη σε τρίτο". 

Πέραν τούτου, το Νομοσχέδιο επιτρέπει ρητά να παραμεριστεί η πρόθεση. Αν η συμπεριφορά ή το υλικό είναι "πιθανό" να αναμοχλεύσει μίσος κατά οποιονδήποτε προστατευμένων ομάδων (όπως ορίζονται από ηλικία, αναπηρία, φυλετική ή εθνοτική ταυτότητα, σεξουαλικό προσανατολισμό, τρανσεξουαλική ταυτότητα, "διαφορές στα σεξουαλικά χαρακτηριστικά", τότε το αν ο δράστης είχε σκοπό να αναμοχλεύσει μίσος ή όχι δεν έχει καμιά σημασία. Ακόμα και ένας ηθοποιός που παίζει ένα φανατικό χαρακτήρα σε θεατρικό έργο θα μπορούσε να εκδιωχθεί. Ένα ολόκληρο κομμάτι του νομοσχεδίου αφιερώνεται στη δημόσια παρουσία ενός θεατρικού έργου στο κοινό. Διευκρινίζει ότι τόσο οι ηθοποιοί όσο και οι σκηνοθέτες μπορεί να κριθούν υπεύθυνοι αν μέλη προστατευμένων ομάδων βρίσκουν προσβλητικό τo υλικό. Έτσι αν σε πειράζει ο αντισημιτισμός των επικριτών του Σάιλοκ, ή η Ισλαμοφοβία της απόφασης του Ταμπουρλέιν να κάψει το Κοράνι, μπορείς να κάμεις καταγγελία στην αστυνομία της Σκωτίας. 

Το Νομοσχέδιο φτάνει στο σημείο να ποινικοποιήσει την κατοχή «εμπρηστικής» ύλης εξού και η ανησυχία υψηλών Καθολικών αξιωματούχων για τη Βίβλο.

THE SPECTATOR 

Andrew Doyle