Άμβλωση ή ζωή; Θεολογικό και ποιμαντικό σχόλιο.

Του Δρ. Γεωργίου Δ. Παναγόπουλου, Αν. Καθηγητού Ορθόδοξης Δογματικής ΑΕΑ Βελλάς Ιωαννίνων

Ο ιερός Αυγουστίνος είπε κάποτε ότι αν τον ρωτήσουν τι είναι ο χρόνος γνωρίζει μέσα του πολύ καλά την απάντηση, αν όμως του ζητήσουν να το εξηγήσει, βρίσκεται σε αμηχανία. Θα έλεγα παραφράζοντας τον ιερό Πατέρα ότι για ελάχιστα θέματα η Εκκλησίας μας εμφανίζεται τόσο κατηγορηματικά απορριπτική και την ίδια στιγμή τόσο αμήχανη να πείσει για τη στάση της το ευρύ κοινό όσο για την άμβλωση.

Σε ό, τι ακολουθεί δίνω ένα περίγραμμα της σχετικής προβληματικής σε τρία σύντομα μέρη. Στο πρώτο θεωρώ διά βραχέων το δογματικό πλαίσιο της εκκλησιαστικής απόρριψης της αμβλώσεως, στο δεύτερο σκιαγραφώ την μαρτυρία των ιερών κανόνων και στο τρίο θίγω την ποιμαντική αντιμετώπιση του προβλήματος.

1. Η μαρτυρία της δογματικής συνείδησης της Ορθόδοξης Καθολικής Εκκλησίας

Αποτελεί έκφραση του καθολικού φρονήματος της Εκκλησίας η «εξ άκρας συλλήψεως ύπαρξη αυτοτελούς ανθρώπινου όντος» εμψυχωμένου με ψυχή λογική και νοερή. Η ανθρωπολογική αυτή πεποίθηση δεν είναι αντικείμενο επιστημονικής-βιολογικής έρευνας αλλά απόρροια της χριστολογικής πίστης της Εκκλησίας μας.
Συνέχεια Εδώ