Εὐάγγελος Στ. Πονηρός, Ἡ ἅλωση τῆς Τριπολιτσᾶς (23 Σεπτεμβρίου 1821) καί οἱ μομφές εἰς βάρος τῶν ἐπαναστατημένων Ἑλλήνων

Εἰκοσιτρεῖς Σεπτεμβρίου 1821, μία ἡμέρα θριάμβου τῶν ἐπαναστατημένων Ἑλλήνων, ἡ πρώτη μεγάλη νίκη τοῦ ἀγώνα, ἡ ἅλωση τῆς Τριπολιτσᾶς. Καί ὅμως, τή μεγάλη αὐτῆ νίκη τῶν μέχρι πρό τινος δούλων, θέλησαν τότε μερικοί Εὐρωπαῖοι τουρκολάτρες νά δυσφημίσουν καί νά ἀμαυρώσουν. Καί ἀφορμή βρῆκαν ἀπό τή σφαγή τῶν Τούρκων τῆς πόλεως. Πράγματι, λίγοι Τοῦρκοι κάτοικοι, ἔνοπλοι ἤ μή, γλίτωσαν τόν θάνατο. Σώθηκαν οἱ Ἀλβανοί, οἱ ὁποῖοι ὅταν εἶδαν ὅτι ἐπέκειτο ἡ  πτώση τῆς πόλεως, προέβησαν σέ χωριστή συμφωνία μέ τόν ἀρχιστράτηγο Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τήν ὁποία ὁ ἐκεῖνος ἐτήρησε καί μάλιστα τούς παρέδωσε καί δεκατρία κιβώτια μέ χρήματα καί τιμαλφή, τά ὁποῖα τοῦ εἶχαν ἐμπιστευθεῖ, ἐνῷ εἶχε κάθε δυνατότητα νά τά κρατήσει καί νά τά διαθέσει ὅπως ἐκεῖνος ἤθελε[1]. Ὅμως πρός τί ἦταν κατακριτέα αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ κατάληξη; Γιατί κάποιοι ζήτησαν εὐθύνες ἀπό τούς ἐπαναστατημένους Ἕλληνες; 

ΣΥΝΕΧΕΙΑ Εδώ