Όταν ο φόνος καλείται «άμβλωση στον 9ο μήνα»!

της Blanche Streb, διδάκτορα φαρμακολογίας

Θρίαμβος του φεμινισμού και του πολιτισμού: Οι Γαλλίδες θα μπορούν στο εξής να κάνουν έκτρωση ακόμα και στον ένατο μήνα, επικαλούμενες «ψυχολογική δυσφορία»!...

Στις 3 και 35 το πρωί την 1η Αυγούστου 2020, στην Εθνοσυνέλευση, 60 βουλευτές αλληλοσυγχαίρονταν χειροκροτώντας. Μόλις είχαν εγκρίνει οριστικά το νομοσχέδιο βιοηθικής. Κείμενο με τεράστια διακυβεύματα, το οποίο οι 37 αρνητικοί βουλευτές και οι 4 αποχές δεν κατόρθωσαν να μπλοκάρουν [στμ: Από τους 577 βουλευτές στην ψηφοφορία συμμετείχαν μόνο 101. Η Δημοκρατία στα …μεγαλεία της!].

Απορρίφθηκε, το πνεύμα που δημιούργησε την ανάγκη νομικής πλαισίωσης των τεχνικών δυνατοτήτων που προσφέρει η επιστημονική πρόοδος. Ποδοπατήθηκαν, οι μεγάλες θεμελιώδεις αρχές προστασίας (του ανθρώπου και του ανθρώπινου σώματος) στις οποίες στηρίχτηκε το δίκαιό μας για τη βιοηθική. Οι υποστηρικτές αυτής της αποδόμησης διέστρεψαν την κοινή λογική και το νόμο για να επιτρέψουν πειράματα (χίμαιρες) ανθρώπου-ζώου, αυξημένη οργάνωση του ανθρώπινου εμβρύου, Ιατρικώς Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή (ΙΥΑ) και αυτοσυντήρηση των ωοκυττάρων χωρίς ιατρικό λόγο, κερδοσκοπικές τράπεζες γαμετών ... Ένα νομοθετικό πραξικόπημα τροποποίησε ακόμη το νομικό πλαίσιο της Ιατρικώς υποβοηθούμενης Διακοπής της Κύησης (IΔΚ), προσθέτοντας το κριτήριο της ψυχοκοινωνικής δυσφορίας για να την επιτρέψει μέχρι το τέλος της εγκυμοσύνης, ακόμη και αν το μωρό είναι σε πλήρη υγεία.

Ακόμα κι αν η πλειοψηφία το αρνείται, το παιδί έχει δικαιώματα που πρέπει να έχουν εγχαραχτεί σε μάρμαρο. Έσπευσε επίσης να διαγράψει τις περισσότερες παρεμβάσεις της Γερουσίας στη δεύτερη ανάγνωση, ιδίως το άρθρο που συμπλήρωσε τον Αστικό Κώδικα με την πρόταση "κανείς δεν έχει δικαίωμα στο παιδί". Επίσης, απέρριψε σχολαστικά όλες τις τροπολογίες υπέρ του «υπέρτατου συμφέροντος του παιδιού» που πρότεινε η αντιπολίτευση. Πώς θα μπορούσε να το υπερασπιστεί μέσα σε ένα κείμενο που, αντίθετα, οργανώνει την περιφρόνηση των δικαιωμάτων του παιδιού, ακόμη και πριν συλληφθεί;

Για να τερματίσει τις αντιθέσεις και να καλύψει τις καλές προθέσεις όλων των οδυνηρών συνεπειών που ενυπάρχουν σε αυτόν τον «νόμο όλων των κινδύνων», η κυβέρνηση έβγαλε από το ταγάρι των γλωσσικών στοιχείων της το υπέρτατο όπλο της: την αγάπη. Ακούσαμε ακόμη και τον υπουργό Olivier Véran να αποκρίνεται στους αντιπάλους του (σε μια φωνή που δεν δονείται τόσο πολύ από αγάπη), ότι "αυτός ο νόμος δεν έχει διαλογή, χίμαιρες, μιλά για αγάπη, για οικογένεια , καταγωγή, έρευνα, υγεία ». Και να που το ψέμα συσκευάστηκε και…ζυγίστηκε. "Και η αγάπη, βάζει το ψέμα στο αλουμινόχαρτο!" Η χρήση του ως σημαία έχει ως στόχο να μαλακώσει, να τυφλώσει, να συμπλεύσει με όλους εκείνους που δεν βλέπουν τι αδικίες διαπράττονται στο όνομά του.

Αλλά μπορεί η αγάπη, όσο ζωντανή και γνήσια, να δικαιολογήσει τα πάντα; Η αγάπη είναι απαραίτητη. Χωρίς αυτή, όλα όσα λέμε και κάνουμε ακούγονται κενά. Ωστόσο, η λογική αυτού του νόμου βασίζεται στην υπόθεση ότι υπάρχει μόνο ένας άξονας γύρω από τον οποίο περιστρέφονται τα πάντα: ο ενήλικας. Ο ενήλικας και οι επιθυμίες του, απεριόριστες. Ο ενήλικας και η λεγόμενη αυτονομία του, ενισχυμένη. Ο ενήλικας, και τα δικαιώματά του, συνεχώς αυξανόμενα, απαιτεί. Ο ενήλικας και η βούλησή του, όλο και πιο ισχυρή. Τόσο ισχυρή από εδώ και στο εξής που θα  επιζήσει, σύμφωνα με τον εισηγητή Touraine και τον νέο του ορισμό-Newspeak της μεταθανάτιας Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής (ΙΥΑ) που έχει την ελπίδα να περάσει στην επόμενη αναθεώρηση: «η ΙΥΑ της βούλησης που θα επιβιώσει» ... τι ποίημα. Η βιοηθική μάχη είναι εξόχως σημασιολογική, πρέπει να αλλάξουμε την έννοια των λέξεων για να αλλάξουμε τα μυαλά, αυτός και άλλοι το έχουν καταλάβει καλά.

Κανείς δεν σκέφτεται να υποθέσει εκ των προτέρων την αγάπη που θα πάρει ή δεν θα πάρει ένα παιδί σ' όλη τη διάρκεια της ζωής του, άσχετα από τον τρόπο αναπαραγωγής του. Αλλά αυτό που μάλλον δεν έχουμε μετρήσει ακόμα αρκετά είναι ο αντίκτυπος αυτών των νέων αναπαραγωγικών τεχνικών στις νοοτροπίες, στην κοινωνία μας και στις ανθρώπινες σχέσεις. Η τεχνική μας οδηγεί σε μια εξατομίκευση της γέννησης, η οποία αυξάνει την εξατομίκευση από την οποία υποφέρουν οι λεγόμενες σύγχρονες κοινωνίες μας. Η απορρύθμιση του πλαισίου για την έρευνά μας την προσανατολίζει προς την γενετική χειραγώγηση των ανθρώπινων εμβρύων, τους τεχνητούς γαμέτες. Σε πολλές χώρες, τα πρώτα γενετικά τροποποιημένα μωρά έχουν ήδη γεννηθεί, ακόμα περισσότερο πειράματα στον άνθρωπο αλλά ανθρώπινα πειράματα. Η ταξινόμηση εμβρύων μέσω ΠροΕμφυτευτικής Διάγνωσης αποκλείστηκε από το νομοσχέδιο, αλλά η τεχνική, ήδη σε χρήση, περιέχει από μόνη της τη χρήση της και την ευγονική λογική της.

Υποβιβάζοντας τον άνθρωπο στον γενετικό γραμμωτό κώδικα, η εξουσία που δίνεται στη βιοτεχνολογία είναι τεράστια: να αποφασίσει ποια ζωή αξίζει ή δεν αξίζει τον κόπο να ζήσουμε. Αλλά εάν χάσουμε την προσωπική και κοινωνική ευαισθησία στην υποδοχή μιας καινούριας ζωής, ειδικά αν είναι εύθραυστη, τότε θα εκλείψουν άλλες μορφές καλωσορίσματος που είναι χρήσιμες στην κοινωνική ζωή.

Βασικά, ο νόμος καθώς και οι συζητήσεις και οι επιθέσεις για την επιδείνωσή του αποκαλύπτουν, σε όσους θέλουν να το δουν, πού μας οδηγούν τεχνική και η αγορά μας: προς μια εμπορική αναπαραγωγή, όλο και πιο τεχνητή, όπου το μωρό επί παραγγελία είτε θα παραχθεί με κάθε κόστος, είτε θα υποβληθεί σε μια αδυσώπητη επιλογή για να κερδίσει το δικαίωμά του στη ζωή.

Θα είναι τόσο εύκολο για ένα παιδί να μάθει ότι υπάρχει επειδή του έχει παραχωρηθεί το δικαίωμα να γεννηθεί υπό συνθήκες, ως αποτέλεσμα μιας διαλογής, μιας γενετικής παρέμβασης ή ενός συμβολαίου που το αφορά;

Η αληθινή αγάπη θρέφει την ταπεινοφροσύνη, τη σύνεση, την υπομονή, την εκτίμηση του καλού των άλλων, των μελλοντικών γενεών και του κόσμου γύρω μας. Επιτρέπει εάν είναι δίκαιο να μην ενδίδουμε στις προσωπικές μας επιθυμίες, γεννά την επιθυμία να ενεργούμε όχι ως ιδιοκτήτες, αλλά ως υπηρέτες της ζωής. Η αληθινή αγάπη θυμάται ότι περισσότερο από το να δίνει ζωή σε ένα παιδί, του δίνει τη ζωή της.

*Η Blanche Streb είναι διδάκτωρ φαρμακολογίας. Εργάστηκε για δώδεκα χρόνια στην έρευνα και ανάπτυξη στη φαρμακευτική βιομηχανία και σήμερα είναι Διευθύντρια Εκπαίδευσης και Έρευνας στην Alliance VITA. Έχει εκδώσει το βιβλίο Μωρά επί παραγγελία, ο κόσμος των καλύτερων.

https://www.lefigaro.fr/vox/politique/la-loi-bioethique-ou-le-pouvoir-sans-limites-de-l-adulte-sur-la-procreation-20200803,aktines
Μετάφραση: Ευάγγελος Νιάνιος