του Εdouard Ηusson, καθηγητή πανεπιστημίου -Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος
[Ποιος το φανταζόταν; Το σκάνδαλο παιδεραστίας του συνταγματολόγου Ολιβιέ Ντυαμέλ έγινε αφορμή να κατακλυσθεί το διαδίκτυο στη Γαλλία με πληθώρα ομολογιών θυμάτων παιδεραστίας. Σύμφωνα με έρευνα της εταιρίας δημοσκοπήσεων Ipsos, τον Νοέμβριο του 2020, υπολογίζονται σε 6,7 εκ. τα θύματα παιδεραστίας στη Γαλλία (το 10% του πληθυσμού!). Οι δράστες προέρχονται από όλους τους κοινωνικούς χώρους. Αρκεί μόνο η αποχριστιάνιση της Γαλλίας, η οποία εγγίζει και τον καθολικό κλήρο, να εξηγήσει αυτό το σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα; Ε.Δ.Ν.]
«Δεν ξεχνώ τι ζευγάρι είσασταν. Σαρτρ και Μπωβουάρ; Μονότονα καταναγκαστικές οι συμβουλές σας: Foucault και ποινή. Ποτέ μην καταγγέλλετε, ποτέ μην καταδικάζετε σ’ αυτήν την κοινωνία που ξέρει μόνο να τιμωρεί. Μάθετε να εξελίσσεσθε, να ελίσσεσθε και να ελπίζετε στην αποκατάσταση. Περιφρονήστε το νόμο… » γράφει η Καμίγ Κουσνέρ για τους γονείς της στη Μεγάλη Φαμίλια. Foto © NIVIERE/SIPA
... Ένα βιβλίο αποκαλύπτει ότι ο κ. Ντυαμέλ τραυμάτισε βαθιά τον ανήλικο γιο της γυναίκας του από προηγούμενο γάμο έχοντας σεξουαλικές σχέσεις μαζί του. Μιλάμε, με ακατάλληλους όρους, για αιμομιξία, αλλά πρέπει να πούμε ότι είναι δύσκολο να βρούμε το σωστό λεξιλόγιο σε μια ανασχηματισμένη οικογένεια. Το πιο σημαντικό είναι αλλού: μαθαίνουμε ότι τα γεγονότα ήταν από καιρό γνωστά σε έναν αριθμό έμπιστων. Ξαφνικά κολυμπούμε στην αθλιότητα του πολιτισμού μετά τον Μάη του ‘68, σε μια ατμόσφαιρα του μυθιστορήματος του Michel Houellebecq. Μόνο που σε αυτήν την περίπτωση δεν πρόκειται για μυθοπλασία. Η στιφή σάτιρα του καλύτερου Γάλλου μυθιστοριογράφου αφήνει τη θέση της σε ένα μείγμα, με βάση τις αντιδράσεις, αγανάκτησης και άρνησης της πραγματικότητας.
Συνέχεια Εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.