O Θεός εκπληρώνει τις ανέφικτες ελπίδες των άστεγων Χριστιανών Σαντάλ στο Μπαγκλαντές

Η αλήθεια είναι ότι τα δύο τρίτα των 2,3 δισ. Χριστιανών στον κόσμο σήμερα ζουν σε επικίνδυνες περιοχές. Είναι συχνά φτωχοί. Συχνά ανήκουν σε εθνοτικές, γλωσσικές και πολιτιστικές μειονότητες. Και συχνά κινδυνεύουν. Αυτό τελικά είναι πιο σημαντικό ακόμη και από τον ακριβή αριθμό των νεκρών χριστιανών.

Χριστιανικές οικογένειες της φυλής Σαντάλ στην Περιοχή Γκαϊμπάντα του Μπαγκλαντές ήταν πάμπτωχες και ζούσαν στη πατρογονική τους γη σε άθλια ξύλινα  καλυβόσπιτα, στριμωγμένα το ένα δίπλα στο άλλο σε μαχαλάδες. Γι’αυτούς όμως αυτά τα καλυβάκια ήταν «σπίτι». Μέχρι τη τραγική νύχτα της 6ης  Νοεμβρίου 2016, όταν κατέφτασε η Μπαγκλαντεσιανή αστυνομία  με στολές  και εξοπλισμό καταστολής ταραχών, συνοδευόμενη από ντόπιους Μουσουλμάνους.
Στις 7 το βράδυ περίπου, η αστυνομία  βάδισε μέσα από το μαχαλά, πυροβολώντας. Οι σοκαρισμένοι Χριστιανοί εκδιώχθηκαν βίαια από τα σπίτια τους. Τότε με τη βοήθεια ντόπιων Μουσουλμάνων η αστυνομία πυρπόλησε τα ξύλινα καλυβόσπιτα. Η αστυνομία εξακολούθησε να πυροβολεί καθώς οι Χριστιανοί έφυγαν στο σκοτάδι, αφήνοντας πίσω τα πενιχρά υπάρχοντά τους.
Η άγρια επίθεση άφησε τρεις νεκρούς, πολλούς τραυματίες, έναν άνδρα σχεδόν τυφλωμένο και 5.500 άστεγους.
Οι Χριστιανοί Σαντάλ είναι μια αρχαία εθνική μειονότητα, αυτόχθονες στη ΒΔ Μπαγκλαντές, και η πρώτη Εκκλησία Σαντάλ χτίστηκε το 1867. Για χρόνια ολόκληρα, η πάμφτωχη κοινότητα πιστών Χριστιανών υφίστατο εκμετάλλευση και αδικία από τους Μουσουλμάνους Βεγγάλους. Ο επιθετικός όχλος που έφτασε στις 6 Νοεμβρίου αμφισβητούσε το δικαίωμα των Χριστιανών να ζουν στις πατρογονικές τους εστίες και ήθελαν να διεκδικήσουν τα χωράφια των χριστιανών για τον εαυτό τους για να καλλιεργήσουν περισσότερο ζαχαροκάλαμο για το κοντινό κυβερνητικό εργοστάσιο ζάχαρης. Σε ελάχιστες στιγμές, η ζωή είχε γίνει ακόμα πιο δύσκολη για αυτούς τους περιφρονημένους και πάμφτωχους Χριστιανούς.
Επειδή ήταν τόσο φτωχοί, η μόνη επιλογή για τους Χριστιανούς Σαντάλ μετά την επίθεση ήταν να ζουν κάτω από τα δένδρα συνωστισμένοι σε πρόχειρες σκηνές. Το να ζήσουν μια μέρα σε σπίτι από τούβλα και τσιμέντο σε μια ασφαλή περιοχή ήταν γι’αυτούς ανέφικτη ελπίδα. Αλλά ο Θεός που υπηρετούμε είναι Θεός που κάνει το αδύνατο δυνατό. Χάρη στο οικοδομικό πρόγραμμα χριστιανικών οργανώσεων, μερικοί αδελφοί τώρα έχουν δικά τους γερά σπίτια, φτιαγμένα  από τούβλα και λάσπη, κτισμένα στην ασφάλεια της γης της Εκκλησίας.

Πρώτο στάδιο: 50 οικογένειες επαναστεγάζονται.

Το πρώτο στάδιο ολοκληρώθηκε στις 4 Ιουλίου 2018. Τα σπίτια έχουν ρεύμα και οι οικογένειες ευχαριστούν τον Ιησού που τους χάρισε φως, πνευματικά και κυριολεκτικά!

Ο Ντιγιέν τραυματίστηκε το βράδυ της 6ης  Νοέμβρη 2016 και φέρει ακόμα τα σημάδια. Όταν πήρε εξιτήριο από το Νοσοκομείο τρεις μήνες μετά την επίθεση, έμαθε ότι εκείνος και η οικογένειά του θα είναι ανάμεσα στους πρώτους που θα πάρουν καινούργιο σπίτι. «Είδα ένα μικρό φως από τον Ιησού Χριστό ότι θα μας δώσουν κάπου να μείνουμε,» είπε. «Και όχι μόνο αυτό,» συνέχισε, «τώρα έχουμε τουαλέτα , σχολείο για τα παιδιά και μια εκκλησία κοντά όπου μπορούμε να λατρεύουμε τον Θεό». Οι οικογένειες έχουν επίσης πρόσβαση σε καθαρό νερό και ένα κοινόχρηστο χώρο μαγειρέματος όπου οι οικογένειες μπορούν να έχουν κοινωνία και να ετοιμάζουν γεύματα μαζί.  

BARNABAS AID: JANUARY/FEBRUARY 2020