Κρίση Θεού;

Ἡ Πάτρα στήν ἀρχή τῆς ἐπιθέσεως τοῦ κορωναϊοῦ στήν πατρίδα μας, μετετράπη ὡς ἡ πόλη μέ τά περισσότερα κρούσματα καί ἀφορμή ἀκυρώσεως τῶν παγανιστικῶν καρναβαλιστικῶν ἐκδηλώσεων πανελλαδικά.

Μήπως γιατί ἐπί σειρά ἐτῶν εἶναι τό «ἐπίκεντρο» τῶν εἰδωλολατρικῶν καρναβαλιῶν κι ἔπεσε ἐπάνω της ἐξ ἀρχῆς ἡ παιδαγωγική ράβδος τοῦ Θεοῦ;

Μήπως γιατί βάλαμε τά εἴδωλα στήν ζωή μας, τίς μάσκες τῆς ὑποκρισίας καί πετάξαμε τόν Ἀληθινό Θεό καί τήν ἀληθινή πίστη καί τό γλεντᾶμε θρασύτατα;

Κλείνουν τά μπάρ, οἱ καφετερίες καί τά κέντρα νυχτερινῆς διασκέδασης.

Μήπως γιατί οἱ νέοι μας, ἀλλά καί οἱ μεγαλύτεροι δέν κόβουμε οἰκειοθελῶς τά ξενύχτια, τά ναρκωτικά, τό κάπνισμα, τήν ἀργολογία, τίς ἀσωτεῖες καί ἐπιδιδόμαστε «ταῖς κώμαις καί ταῖς μέθαις»;

Κλείνουν τά θέατρα καί οἱ κινηματογράφοι.

Μήπως γιατί ὁ κόσμος δέν σταματᾶ οἰκειοθελῶς τά ἄσεμνα κι ἀνώφελα θεάματα κι ἀκούσματα;

Κλείνουν τά ΚΑΠΗ καί τά καφενεῖα.

Μήπως γιατί οἱ γηραιότεροι ἀντί σοφότεροι ἀλλά μωρότεροι ἀργολογοῦν, ξαναμωραίνονται, παίζουν πρέφα, τάβλι μέ τίς ὧρες, βρίζουν γιά τά ποδοσφαιρικά καί τρέχουν σέ βουνά καί σέ λαγγάδια μέ ἐκδρομικά καί σέ χορούς;

Κλείνουν τά ἐστιατόρια καί οἱ ταβέρνες.

Μήπως γιατί θεοποιήσαμε τήν κοιλία μας καί ὅλα περιστρέφονται γύρω ἀπ’ αὐτήν;

Κλείνουν οἱ παραλίες.

Μήπως γιατί χάσαμε πᾶσα αἴσθηση αἰδοῦς καί ἔχουμε ἐπιδοθεῖ στήν γύμνια καί τήν ἀναισχυντία;

Κλείνουν οἱ οἶκοι ἀνοχῆς.

Μήπως γιατί δέν κόβουμε οἰκειοθελῶς τήν πορνεία καί τήν μοιχεία καί δέν θέλουμε νά ζοῦμε σέ εὐλογημένους γάμους καί μέ ἐγκράτεια;

Κλείνουν τά σχολεῖα.

Μήπως γιατί οἱ γονεῖς, οἱ ἐκπαιδευτικοί, τό σύστημα Παιδείας καί τά παιδιά δέν ἐπιθυμοῦμε παιδεία καί νουθεσία Χριστοῦ, τίς ἀξίες τῆς Πατρίδας καί τῆς οἰκογένειας, ἀλλά εὐλογοῦμε σέ «θεματικές βδομάδες», βιβλία καί διδασκαλίες τῆς συμφορᾶς τήν ὁμοφυλοφιλία, τόν «γονέα 1 και 2» καί ἄλλα συναφῆ ἄχριστα καί ἄχρηστα, ἀνιστόρητα καί ἀνθελληνικά;

Ἀπαγορεύονται οἱ ἐπαφές ἐγγύτερα τοῦ ἑνός μέ δύο μέτρα

 ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους.

Μήπως γιατί δέν θέλουμε καμμία ἐπαφή μέ τόν Δημιουργό μας;

Μήπως γιατί οἱ ἐπαφές μέ τόν συνάνθρωπό μας βασίζονται κυρίως στό συμφέρον, στό ψέμα, στήν ὑποκρισία καί στήν φιληδονία;

Μήπως γιατί οἱ ἐπαφές μας μέ τόν συνάνθρωπό μας εἶναι πιό παγερές καί ἀπό τήν Ἀνταρκτική σέ βαθμό ἀσπονδίας, ἀφιλίας, φθόνου καί ζήλειας;

ΠΗΓΗ : aktines