Γιατί επιδόματα και όχι θέσεις εργασίας;

Για το 2019 μεγαλύτερη έμφαση στην "ελεημοσύνη" των κοινωνικά αδύναμων, παρά στην υποστήριξη της επανένταξης τους στην αγορά εργασίας δίδει η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από τον προϋπολογισμό του Οργανισμού Προνοιακών Επιδομάτων (ΟΠΕΚΑ) και του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης (ΚΕΑ) από τη μια μεριά και τον προϋπολογισμό του Οργανισμού Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού (ΟΑΕΔ) από την άλλη.

Συγκεκριμένα, τα κονδύλια για τις πάσης φύσεως προνοιακές παροχές το 2019 θα είναι υπερδιπλάσια(3,179 δις. Ευρώ) σε σχέση με τις παροχές για τους ανέργους εγγεγραμμένους του ΟΑΕΔ(1,453 δις. Ευρώ).

Η υποστήριξη του ΟΑΕΔ σε ένα άνεργο πχ με τη μορφή της ένταξης του σε ένα πρόγραμμα απασχόλησης μπορεί να χαρακτηρισθεί ως "ενεργητική" - με την έννοια ότι τον βοηθά να ενταχθεί στην αγορά εργασίας ενώ ταυτόχρονα ενισχύεται και η πραγματική οικονομία.

Αντίθετα, μία προνοιακή παροχή έχει βασικά "παθητικό" ρόλο με την έννοια ότι δεν δίνει καμία εναλλακτική εργασιακή - επαγγελματική προοπτική στον ίδιο και την οικονομία, αλλά απλά και μόνο ανακουφίζει οικονομικά τον ίδιο και ενισχύει την καταναλωτική ζήτηση.

Τίθεται τα ερώτημα!
Γιατί η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ  επιλέγει την προνοιακή (επιδοματική) πολιτική που δεν ενισχύει την πραγματική οικονομία  σε σχέση με την υποστήριξη των προγραμμάτων απασχόλησης που ενισχύει την πραγματική οικονομία;

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Όπως είχαμε αποδείξει σε προηγούμενο άρθρο μας η κυρίαρχη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ είναι η επιβολή της πολιτικής της Σχολής της Φρανκφούρτης  στην Ελλάδα και τους Έλληνες.

Ο στόχος της κομμουνιστικής εμπνεύσεως Σχολή της Φρανκφούρτης, (Frankfurter Schule) που ιδρύθηκε στη Φρανκφούρτη, από μπολσεβίκους το 1920 ήταν να εφαρμόσει τον κομμουνισμό στη Δύση, ήσυχα, με τη σταδιακή υπονόμευση του λαϊκού πολιτισμού - ένα κίνημα που είναι γνωστό ως Πολιτιστικός Μαρξισμός. 

Η Σχολή της Φρανκφούρτης ήταν αφιερωμένη στην καταστροφή της Δύσης. Ένας από τους ιδρυτές της, ο Willi Munzenberg, δήλωσε ρητά ότι στόχος της ήταν να:

« ... οργανώσει τους διανοούμενους και να τους χρησιμοποιήσει για να κάνουν τον δυτικό πολιτισμό να βρωμάει. Μόνο τότε, αφού έχουν καταστραφεί όλες οι αξίες του και έχει γίνει η ζωή του αδύνατη, μπορούμε να επιβάλουμε τη δικτατορία του προλεταριάτου».

Οι αξίες που δέχτηκαν τα περισσότερα κτυπήματα ήταν αυτές που χαρακτηρίζονται από την χριστιανική πίστη, που αποτελούσε τον υπ’ αριθμό ένα εχθρό της ιδεολογίας του Πολιτιστικού Μαρξισμού. Η εργασία και τα εξ αυτής προσποριζόμενα αγαθά αποτελεί σταθερή αξία του Χριστιανισμού. Στην Παλαιά Διαθήκη υπάρχει σαφής εντολή του Θεού:

ἐν τῷ ἱδρῶτι τοῦ προσώπου σου θέλεις τρώγει τὸν ἄρτον σου 

(Γέν. 3:19)

Στην Καινή Διαθήκη επαναλαμβάνεται το αυτό:

τοῦτο παρηγγέλλομεν ὑμῖν, ὅτι εἴ τις οὐ θέλει ἐργάζεσθαι, μηδὲ ἐσθιέτω.

(Β Θεσ. 3:10)

Πουθενά το Ευαγγέλιο δεν εκφράζει την αποδοχή του σε πρακτικές επιδοματικής πολιτικής εκ μέρους των αρχόντων προς τον λαό, αλλά αποδέχεται μόνο την τίμια εργασία.

Σύμφωνα με το άρθρο του Timothy Matthews στο Catholic Insight, βασική στρατηγική για την καταστροφή της Δυτικής κουλτούρας και της χριστιανικής πίστης είναι η εξάρτηση των πολιτών από τα επιδόματα του Κράτους και κατά συνέπεια η υποβάθμιση της εργασίας ως μέσον βιοπορισμού.

Οι πολίτες πρέπει να εξαρτώνται για τον βιοπορισμό τους άμεσα από το Κράτος και όχι από την προσωπική εργασία τους. Ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα μεταξύ της εργασίας και των επιδοματικών πολιτικών βρίσκουμε κατά την σύγκριση  των οικονομικών μοντέλων μεταξύ της πρώην Δυτικής και Ανατολικής  Γερμανίας.
Οι εργαζόμενοι της Δυτικής Γερμανίας με την προσωπική τους προσπάθεια και με την αγάπη τους για την εργασία, υπό την ηγεσία του Κόνραντ Αντενάουερ μπόρεσαν να μετατρέψουν την Δυτική Γερμανία από χώρα ναζιστική και κατεστραμμένη από τον Πόλεμο, σε χώρα πλούσια με ισχυρότατους δημοκρατικούς θεσμούς. Δεν είναι τυχαίο ότι τα δύσκολα χρόνια της ανασυγκρότησης της Δυτικής Γερμανίας ηγέτης της ήταν ο Κόνραντ Αντενάουερ που θεωρείται ο σπουδαιότερος Γερμανός όλων των εποχών και ο οποίος ήταν ένας πιστός και ειλικρινής χριστιανός.
Αντίθετα υπό την ηγεσία των άθεων κομμουνιστών η Ανατολική Γερμανία μετετράπη σε μία χώρα με ανελεύθερο καθεστώς που δέσποζε η ΣΤΑΖΙ η μυστική υπηρεσία κατατρομοκράτησης των «συντρόφων(πολιτών)», όπου οι εργαζόμενοι εξαρτιόνταν από την επιλεκτική οικονομική πολιτική του κράτους. Η πολιτική αυτή οδηγούσε στην εξάρτηση των «συντρόφων» από τα επιδόματα με αποτέλεσμα να οδηγούνται οι εργαζόμενοι σε τεμπελιά και ραθυμία που έκανε πολύ ευκολότερο, για την εξουσία, την ποδηγέτηση και τον διαρκή έλεγχο τους. Είχαν καταφέρει να επιτύχουν την ευπείθεια, την υποταγή και την συναίνεση των μαζών για αρκετά χρόνια χρησιμοποιώντας και τον πλούτο που παρήγαγαν αυτές, οι ίδιες, οι μάζες.

Την ίδια πολιτική ακολουθούν και οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Αφαιρούν την περιουσία των Ελλήνων πολιτών, είτε με σφαγιασμό των συντάξεων για τους συνταξιούχους, είτε τσακίζοντας στην φορολογία τους μισθωτούς και τους ελεύθερους επαγγελματίες, είτε διαλύοντας με τις ασφαλιστικές εισφορές τους επιχειρηματίες και τις επιχειρήσεις. Παίρνουν δέκα και επιστρέφουν ένα. Υλοποιούν την επιδοματική τους πολιτική, διαχειριζόμενοι τον πλούτο των πολιτών, με κύριο στόχο την υποδούλωση των πολιτών στο Κράτος, δημιουργώντας μία κουλτούρα άμεσης εξάρτησης του πολίτη από το  Κράτος και κατά συνέπεια απ’ αυτούς που ασκούν την εξουσία, και δευτερευόντως εξαγοράζουν ψήφους, προσφέροντας ελεημοσύνη στον λαό. 

Η Σχολή της Φρανκφούρτης δια των οργάνων της, όπως ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς(ΣΥΡΙΖΑ) προσπάθησε να γεμίσει με βρωμιές και σκουπίδια τον Δυτικό πολιτισμό, αλλά σίγουρα αυτό που πέτυχε είναι να μετατρέψει τις ψυχές των οπαδών της σε ένα απέραντο σκουπιδαριό. 

Θα αποδεχθούμε τα όργανά της να κάνουν και τις δικές μας ψυχές και τις ψυχές των παιδιών μας σκουπιδότοπο;

Σε λίγο θα έχουμε εκλογές. Οι μάσκες έχουν πέσει από όλους. Δεν μπορούμε πλέον να ισχυριστούμε ότι δεν ξέραμε. Ίσως είναι η τελευταία ευκαιρία να πάρουμε τις ζωές μας και την πατρίδα μας πίσω και να δώσουμε προοπτική στον τόπο μας και ελπίδα στους Έλληνες.