Ποιες παγίδες κρύβει το πρόγραμμα ισλαμικών σπουδών Θεσσαλονίκης

Γράφει ο
 Κωνσταντίνος Χολέβας

Η κυβέρνηση φαίνεται διατεθειμένη να προωθήσει την υλοποίηση της Κατεύθυνσης Ισλαμικών Σπουδών στο Τμήμα Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Επειδή στην κοινή γνώμη δεν έχουν παρουσιασθεί όλες οι πτυχές και οι ενδεχόμενες παγίδες που κρύβονται πίσω από τα ωραία λόγια θα επιχειρήσω μια σύνοψη των αρνητικών και των θετικών απόψεων, όπως έχουν καταγραφεί μέχρι σήμερα.

Οι καθηγητές και τα πολιτικά πρόσωπα που στηρίζουν την ίδρυση τετραετούς κατευθύνσεως-προγράμματος Ισλαμικών Σπουδών στο Τμήμα Θεολογίας Θεσσαλονίκης θεωρούν ότι έτσι θα προσελκυσθούν τα μετριοπαθή στοιχεία της μειονότητος της Θράκης και θα προτιμούν να σπουδάσουν σε ελληνικό Πανεπιστήμιο παρά στην Τουρκία. Οι σχεδιαστές του Προγράμματος πιστεύουν ότι οι απόφοιτοι θα μπορούν να διδάξουν τα μουσουλμανικά Θρησκευτικά στα Δημοτικά Σχολεία που ονομάζονται μειονοτικά καθώς και να κηρύξουν στα τζαμιά έχοντας ελληνογενή και όχι τουρκογενή παιδεία. Προσωπικά πιστεύω ότι οι υποστηρίζοντες το Πρόγραμμα είναι καλοπροαίρετοι, αλλά οι παγίδες και τα αρνητικά στοιχεία θα ανατρέψουν από την πρώτη στιγμή τις καλές προθέσεις.

1821: ΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Ιστορία είναι η μελέτη των πηγών. Σημασία έχει τί έγραψαν και τι πίστευαν οι πρωταγωνιστές του 1821 και όχι τί γράφουν σήμερα διάφοροι ερευνητές επηρεασμένοι από σύγχρονες ιδεολογικές προκαταλήψεις. Για τον εθνικό και θρησκευτικό χαρακτήρα της Ελληνικής Επαναστάσεως αψευδής μάρτυς είναι η ακόλουθη συνομιλία του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη με το Άγγλο Ναύαρχο Χάμιλτον:

«Η επανάστασις η εδική μας δεν ομοιάζει με καμμιάν απ’ όσαις γίνονται την σήμερον εις την Ευρώπην. Της Ευρώπης αι επαναστάσεις εναντίον της διοικήσεώς των είναι εμφύλιος πόλεμος. Ο εδικός μας πόλεμος ήτον ο πλέον δίκαιος, ήτον έθνος με άλλο έθνος, ήτον με ένα λαόν όπου ποτέ δεν ηθέλησε να αναγνωρισθή ως τοιούτος, ούτε να ορκισθή παρά μόνον ό,τι έκαμνεν η βία. Ούτε ο Σουλτάνος ηθέλησε να θεωρήσει τον Ελληνικόν λαόν ως λαόν, αλλ΄ ως σκλάβους. Μίαν φοράν όταν επήραμεν το Ναύπλιον ήλθε ο Άμιλτον να με ιδή. Μου είπε ότι πρέπει οι Έλληνες να ζητήσουν συμβιβασμόν, και η Αγγλία να μεσιτεύση. Εγώ τού αποκρίθηκα, ότι αυτό δεν γίνεται ποτέ, ελευθερία ή θάνατος. Εμείς Καπετάν Άμιλτον ποτέ συμβιβασμόν δεν εκάμαμεν με τους Τούρκους. Άλλους έκοψε, άλλους σκλάβωσε με το σπαθί και άλλοι, καθώς εμείς, εζούσαμεν ελεύθεροι από γεννεά εις γεννεά. Ο βασιλεύς μας εσκοτώθη, καμμία συνθήκη δεν έκαμε. Η φρουρά του είχε παντοτεινό πόλεμον με τους Τούρκους και δύο φρούρια ήτον πάντοτε ανυπότακτα. – Με είπε, ποία είναι η βασιλική φρουρά του, ποία είναι τα φρούρια.- Η φρουρά του Βασιλέως μας είναι οι λεγόμενοι Κλέφται, τα φρούρια η Μάνη και το Σούλι και τα βουνά. Έτζι δεν με ωμίλησε πλέον». (Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, Διήγησις Συμβάντων της Ελληνικής Φυλής από τα 1770 έως τα 1836. Αθήνησιν 1846, σελ. 190).