Με τα ψέματα, τους ιστορικούς μύθους, την προπαγάνδα της Αριστεράς, ιδιαίτερα μέσα στα ελληνικά σχολεία, έχει βιασθεί και συνεχίζεται να βιάζεται βάναυσα η ιστορική αλήθεια. Τελευταίος βιασμός της η ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ για τα 75 χρόνια από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Όπως θα διαβάσετε παρακάτω στο άρθρο των EVANGELICALS NOW, ενός περιοδικού παγκοσμίου φήμης και κύρους, ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος δεν είχε μόνο σχέση με "το τέρας του ναζισμού και του φασισμού που αναδύθηκε στην Ευρώπη", όπως ισχυρίζεται ο Σύριζα, αλλά και με το "τέρας του κομμουνισμού". Όπως αναφέρει ο Πατέρας της Νίκης, Ουίνστον Τσώρτσιλ, το ουσιαστικό διακύβευμα στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν η "επιβίωση του Χριστιανικού Πολιτισμού". Ενός πολιτισμού που κινδύνευε και από τους Γερμανούς Ναζί, και από τους Ιταλούς Φασίστες, και από τους σιντοϊστές Ιάπωνες αλλά ιδιαίτερα τους χριστιανομάχους κομμουνιστές της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, οι οποίοι μέχρι τελευταία στιγμή ήσαν σύμμαχοι των Γερμανών Ναζί (Γερμανοσοβιετική Συνθήκη ή Σύμφωνο Μολότωφ - Ρίμπεντροπ). Η αγαστή δε συνεργασία Γερμανών και Σοβιετικών διαμέλισε την χριστιανική Πολωνία, οδήγησε τις Βαλτικές χώρες σε υποδούλωση στους κομμουνιστές, με προοπτική η Φινλανδία και η Ρουμανία να έχουν την ίδια τύχη.
 |
| Ο Μόλοτοφ (υπογράφοντας), ο Ρίμπεντροπ (με τα μαύρα πίσω από τον Μόλοτοφ) και ο Στάλιν (δεξιά) στις 23 Αυγούστου 1939. Ναζί, Κομμουνιστές υλικά του ίδιου φυράματος |
Ο Τσώρτσιλ ήξερε πολύ καλά ότι η ήττα των γερμανικών δυνάμεων δεν ήταν και το τέλος του Πολέμου εναντίον της χριστιανικής Δύσης. Στη διάσημη ομιλία του για το «Σιδηρούν Παραπέτασμα», που εκφώνησε το 1946, είπε χαρακτηριστικά ότι ο Κομμουνισμός αποτελεί «μια διαρκώς αυξανόμενη πρόκληση για τον Χριστιανικό πολιτισμό». Και είχε απόλυτα δίκιο.
Όσον αφορά "τα μαζικότερα κινήματα αντίστασης στις δυνάμεις κατοχής στην Ευρώπη, με πρωτοπόρους το ΕΑΜ, την ΕΠΟΝ και τον ΕΛΑΣ.", που αναφέρονται στην ανακοίνωση του Σύριζα, αυτά τα "κινήματα" ως κυρίαρχο σκοπό τους και επιδίωξη δεν ήταν να πολεμήσουν τους Γερμανούς αλλά να διεκδικήσουν και να καταλάβουν την εξουσία μετά την αποχώρησή τους. Απόδειξη ο συμμοριτοπόλεμος ή κατά τους αριστερούς εμφύλιος, που τόσα δεινά πρόσθεσε στον ελληνικό λαό με αποκλειστικά υπεύθυνη την Αριστερά.
Είναι να γελά κανείς όταν οι νεοκομμουνιστές του Σύριζα μιλούν για "νοσταλγούς του ολοκληρωτισμού". Προφανώς ομιλούν για τον εαυτό τους. Ομιλούν αυτοί που αποτελούν φύσει και θέσει αναπόσπαστο κομμάτι του ολοκληρωτισμού.
Τέλος στην ανακοίνωση επισημαίνεται το εξής: "Δίνουμε καθημερινά τη μάχη για μια Ευρώπη απαλλαγμένη από τον ρατσισμό". Ότι δίνουνε μάχη είναι αλήθεια, αλλά η μάχη τους είναι υπέρ του ρατσισμού. Γιατί όταν μισείς και πολεμάς την Πίστη του ελληνικού λαού, την μεγάλη πλειοψηφία του που είναι οι χριστιανοί, όπως οι "προπάτορές σου" Λένιν, Στάλιν, Πωλ Πότ, είσαι ρατσιστής του χειρίστου είδους.
Ο σταλινικός κομμουνισμός ηττήθηκε το 1989 με την πτώση του τείχους του Βερολίνου αλλά ο σοσιαλισμός και ο κομμουνισμός μεταλλάχθηκαν μέσω του ρεβιζιονισμού και του ρεφορμισμού δημιουργώντας κόμματα στα πλαίσια της Νέας Αριστεράς, και όχι μόνο, τα οποία διατηρούσαν το μίσος και το μένος τους ενάντια σε κάθε τι χριστιανικό. Ζωντανή απόδειξη ο εωσφορικός ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι αυτοί οι νεοκομμουνιστές συνεχίζουν τον πόλεμο εναντίον της χριστιανικής πίστης και της εκκλησίας του Χριστού, δυστυχώς συνεπικουρούμενοι από "δεξιούς" κατ' όνομα χριστιανούς. Δεν θα ησυχάσουν αν δεν κλείσουν τις εκκλησίες και καταργήσουν την λατρεία στο πρόσωπον του Ιησού Χριστού.
«Θαρρώ ότι η
μάχη της Αγγλίας πρόκειται να αρχίσει.
Aπ’ αυτή τη μάχη εξαρτάται η επιβίωση
του Χριστιανικού πολιτισμού».
Αυτά τα λόγια
ειπώθηκαν από τον Ουίνστον Τσώρτσιλ, τον σπουδαίο πρωθυπουργό του Ηνωμένου Βασιλείου, στην
διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κατά την ομιλία του στις 18 Ιουνίου 1940 με
τίτλο: «Η καλύτερη στιγμή τους». Δεν ήταν όμως η μόνη φορά που θα μιλήσει για
τον Χριστιανισμό και τον «Χριστιανικό πολιτισμό». Σ’ ένα άρθρο στο περιοδικό «The Strand »
το 1931, έγραψε για την ανάγκη να διατηρηθεί «μια φωτισμένη, ανθρώπινη
Xριστιανική κοινωνία».
Κατά την
διάρκεια σφοδρών βομβαρδισμών του Λονδίνου από την Λουφτβάφε, ανέφερε ότι:«Αυτή η ισχυρή Πόλη
καταφυγής, που φυλάσσει τους τίτλους
ιδιοκτησίας της ανθρώπινης προόδου, είναι βαθιάς σημασίας για τον Χριστιανικό
πολιτισμό».
Στη διάσημη
ομιλία του για το «Σιδηρούν
Παραπέτασμα», που εκφώνησε το 1946, είπε χαρακτηριστικά ότι ο Κομμουνισμός
αποτελεί «μια διαρκώς αυξανόμενη πρόκληση για τον Χριστιανικό πολιτισμό».
Ποια ακριβώς
ήταν η αντίληψη του μεγάλου αυτού ήρωα
για τον Θεό και τον Χριστιανισμό;
Το θέμα
διερευνάται σε ένα καινούργιο βιβλίο με τίτλο:
«Ο Θεός και ο
Τσώρτσιλ» που συγγράφηκε από το δισέγγονό του Jonathan Sandys και τον πρώην
βοηθό του Λευκού Οίκου Wallace Henry. Οι συγγραφείς φέρουν στο επίκεντρο της
προσοχής την πνευματική πλευρά της ζωής του Τσώρτσιλ, που προφανώς υπήρχε, αλλά
συχνά παραμελείται από κοσμικούς βιογράφους. Θα ήταν δύσκολο να υπερασπιστούμε
την ιδέα ότι ο Τσώρτσιλ ήταν τυπικός Χριστιανός. Είχε κραυγαλέα ελαττώματα.
Μπορούσε να είναι εμπαθής, σκληρός, απρόβλεπτος. Δεν πήγαινε τακτικά στην
εκκλησία. Αλλά το βιβλίο τον χαρακτηρίζει ως «Χριστιανό ανθρωπιστή» και τον
παρομοιάζει με τον Βασιλέα Κύρο, τον διορισμένο από τον Θεό Απελευθερωτή.
Πεπρωμένο και
Προβλεπτικότητα
Πάνω απ’ όλα, ο
Tσώρτσιλ είχε βαθειά αίσθηση του πεπρωμένου. Ένας φίλος από τα παιδικά του
χρόνια στο σχολείο Harrow θυμάται μια συζήτηση με το Τσώρτσιλ, ηλικίας 16
χρονών, ένα καλοκαιρινό βράδυ του 1891. Ξεκάθαρα και χωρίς έπαρση, καθώς
μιλούσαν για το μέλλον τους, ο Τσώρτσιλ είπε: «Αυτή η χώρα θα υποστεί μια τρομερή εισβολή, δεν ξέρω πώς, αλλά σου λέω
θα είμαι υπεύθυνος για την άμυνα του Λονδίνου, και θα σώσω το Λονδίνο και την
Αγγλία από την καταστροφή.»
Υπό το πρίσμα
των μελλοντικών γεγονότων στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο τα λόγια του είναι
εντυπωσιακά.
Η
προβλεπτικότητά του ήταν αξιόλογη σ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Όταν
βρισκόταν στην ηλικία των τριάντα, η φίλη του Violet Bonham Carter, θυγατέρα
του Πρωθυπουργού Asquith, έγραψε ότι ο πατέρας της «εντυπωσιάστηκε βαθειά» από
την πρόβλεψη του Τσώρτσιλ σχετικά με την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, μία
πρόβλεψη που ήταν «εξαιρετικά ακριβής».
Ελίζαμπεθ
Έβερεστ
Ο λόρδος
Randolph και η λαίδη Jennie, οι γονείς του, παραμελούσαν τον γιό τους. Η
στενότερη φίλη και πηγή σταθερότητας στη ζωή του ήταν η νταντά του, Ελίζαμπεθ
Έβερεστ. Κατά πάσα πιθανότητα, διαμέσου της άρχισε να σέβεται βαθειά το λόγο
του Θεού και την Χριστιανική πίστη.
Ο συγγραφέας
Stephen Mansfield αναφέρει: «Η Ελίζαμπεθ
ήταν άνθρωπος προσευχής και δίδασκε καλά τον Ουίνστον. Τον έμαθε τα πρώτα του
εδάφια και γονάτιζε μαζί του κάθε μέρα καθώς έλεγε τις προσευχές του. Του
εξηγούσε τον κόσμο με ξεκάθαρους χριστιανικούς όρους.»
Ο Ουίνστον συχνά
ανέφερε κομμάτια από το Λόγο του Θεού στις ομιλίες του. Η Ελίζαμπεθ, όχι οι
γονείς του, τον επισκεπτόταν όταν
βρισκόταν μακριά ως οικότροφος σε σχολείο. Στη νταντά άνοιγε την καρδιά
του και έμεινε αφοσιωμένος φίλος της μέχρι το θάνατό της το 1895.
Προσευχή
O σεβασμός για
τον Θεό που έμαθε από την Ελίζαμπεθ Εβερεστ επηρέασε τη ζωή του. Ιδιαίτερα
έμαθε να προσεύχεται, ειδικά όταν αντιμετώπιζε προβλήματα και κινδύνους.
Έχοντας κρυφθεί
σε ένα τραίνο, όταν δραπέτευσε από φυλακή στη Ν. Αφρική στη διάρκεια του
Πολέμου των Μπόερ, αναγκάστηκε να κατεβεί, για να μην τον συλλάβουν. Καθώς
βρισκόταν στην ύπαιθρο, χρειαζόταν απεγνωσμένα βοήθεια. Είδε τα φώτα από ένα
μαντρί σε κάποια απόσταση και άρχισε να πλησιάζει. Επρόκειτο για ένα
χωριουδάκι. Φοβούμενος μήπως τον παραδώσουν στις Αρχές, απομακρύνθηκε. Δεν ήξερε που να πάει.
Θα γράψει:
«Δεν βρήκα παρηγοριά σε καμιά φιλοσοφική ιδέα που
κάποιοι επιδεικνύουν στις ώρες της ανάπαυσης … Φαίνονται σαν φίλοι μόνο στα
εύκολα. Συνειδητοποίησα με έντονα απαίσιο τρόπο ότι καμιά εξυπνάδα, καμιά
δύναμη δική μου δεν θα με έσωζε από τους εχθρούς μου. Ήξερα ότι χωρίς τη
βοήθεια εκείνης της Ανώτερης Δύναμης, που επεμβαίνει στην αιώνια αλληλουχία
αιτιών και αποτελεσμάτων πιο συχνά απ’ ότι θέλουμε να ομολογήσουμε, δεν θα
μπορούσα να πετύχω. Προσευχήθηκα εγκάρδια για πολλή ώρα, ζητώντας βοήθεια και
καθοδήγηση. Και κατά θαυμαστό τρόπο, απαντήθηκε η προσευχή μου. Ξαφνικά, χωρίς
φαινομενική αιτία, όλες οι αμφιβολίες
μου εξαφανίστηκαν. Αυτό συνέβη πέρα από
οποιαδήποτε ανθρώπινη λογική. Ήξερα με απόλυτη βεβαιότητα ότι θα πήγαινα στο
μαντρί.»
Προχώρησε και
χτύπησε στην πόρτα. Προς μεγάλη του έκπληξη βρέθηκε αντιμέτωπος με το μόνο
Άγγλο, τον John Howard που έμενε στην περιοχή. Ο Άγγλος τον έκρυψε και αργότερα
τον βοήθησε να πάει σε πορτογαλικό έδαφος και να γλυτώσει. Αυτή η απόδραση τον έκανε ήρωα στα μάτια των
Βρετανών.
Συμμετείχε σε
συγκρούσεις στις Ινδίες, το Σουδάν και τα χαρακώματα στη διάρκεια του Α΄
Παγκοσμίου Πολέμου. Έγραψε: «Δεν δίσταζα
να ζητήσω ειδική προστασία όταν ήμουν κάτω από εχθρικά πυρά. Και πάντα ένοιωθα ευγνωμοσύνη όταν γύριζα μ’
ασφάλεια στο σπίτι και έπινα τσάι.»
 |
Ο
Τσώρτσιλ κάνοντας το σήμα της νίκης το Μάιο του 1943
|
Πολιτική έρημος
Στη διάρκεια της
δεκαετίας του ’30, o Tσώρτσιλ έπεσε σε δυσμένεια και βρισκόταν σε πολιτική έρημο. Εκείνα τα χρόνια
προειδοποιούσε κατ’ επανάληψη τη κυβέρνηση για τον επανεξοπλισμό των Γερμανών και
τους μεγάλους κινδύνους του κατευνασμού.
Εκείνο τον καιρό επίσης μελετούσε την ηγεσία του Μωυσή. Θα γράψει: «Κάθε προφήτης πρέπει να προέρχεται από τον
πολιτισμό, αλλά κάθε προφήτης πρέπει να μπει στην έρημο. Πρέπει να έχει έντονες
εντυπώσεις από μία πολύπλοκη κοινωνία και όλων εκείνων που μπορεί να του
προσφέρει, και τότε πρέπει να υπηρετήσει για κάποιες χρονικές περιόδους σε
απομόνωση και διαλογισμό. Μ’ αυτή τη διαδικασία κατασκευάζεται ο ψυχικός
δυναμισμός.»
Τον επηρέασε η
Επί του Όρους Ομιλία. Ο Αντριου Ρόμπερτς γράφει:
«Σίγουρα από
τους Μακαρισμούς ο Τσώρτσιλ άντλησε την έμπνευση για το φημισμένο επιμύθιο για
τα απομνημονεύματα του από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο: "Στον πόλεμο: Απόφαση. Στην Ήττα: Περιφρόνηση. Στη Νίκη:
Μεγαλοψυχία. Στην Ειρήνη: Καλή Θέληση"».
Όραμα για την
κοινωνία
Από τέτοιες
στοχαστικές περιόδους, ανέκυψε το όραμα του Τσώρτσιλ περί Χριστιανικού
πολιτισμού. Τον έβλεπε σαν ένα πολιτισμό που βασιζόταν πάνω στην Αγία Γραφή.
«Για τον Τσώρτσιλ», γράφει ο Ντάρρελ Χόλλυ, «η
Αγία Γραφή είναι το magnum opus του Δυτικού πολιτισμού.» Σε αντίθεση με τη
"διεστραμμένη επιστήμη" του κοινωνικού Δαρβινισμού που διαμόρφωσε τη
χιτλερική Γερμανία, ένας τέτοιος πολιτισμός θα χρησιμοποιούσε το πλούτο και τη
δύναμη για να υπηρετήσει, όχι να κυριεύσει. Θα προωθούσε την πειθαρχία
αυτοσυγκράτησης για να επιτρέψει την αληθινή ελευθερία. Θα τόνιζε την σημασία
της συγχωρητικότητας και θα αξιολογούσε το αληθινό θάρρος και όχι την ανούσια
διασημότητα. Eν συντομία, ο Τσώρτσιλ εκινείτο
από ένα ηθικό όραμα για την κοινωνία.
Φαίνεται ότι το
μόνο που ικανοποιεί το μεταμοντέρνο κοσμικό εκλογικό σώμα και τα κυνικά
ΜΜΕ είναι ένας βραχυπρόθεσμος
πραγματισμός. Αλλά θα ήταν σοφό να καλέσουμε το έθνος μας και τους πολιτικούς
μας να πάνε πίσω, στον πλούτο της κατανόηση της ζωής και του κόσμου του
Τσώρτσιλ.
ΠΗΓΗ: EVANGELICALS
NOW
