Η κατάντια της Επιτροπής για το 21: Ο Χατζής, η Αγγελοπούλου… και ο δικτάτορας Καποδίστριας

Ο Αριστείδης Χατζής και η Γιάννα καταπιάνονται πάλι με τον Καποδίστρια

Του Γιώργου Καραμπελιά

Ο κύριος Αριστείδης Χατζής χρησιμοποιεί συστηματικά την πρόκληση ακόμα και αν «τραβάει» ή ακόμα και παραχαράσσει τα ιστορικά στοιχεία για να προβάλλει τις εθνομηδενιστικές αντιλήψεις του περί ιστορίας. Μάλιστα τον τελευταίο καιρό ασχολείται συστηματικά με τον… Καποδίστρια, τον οποίο σε πρόσφατο κείμενό του χαρακτήρισε «δικτάτορα», με ανάρτηση στον επίσημο λογαριασμό στο twitter της «Επιτροπής για τον εορτασμό της επετείου των 200 χρόνων της Επανάστασης του 1821». Κείμενο που προκάλεσε πραγματική θύελλα. Ας διαβάσουμε αυτό το παράθεμα:

«Για τον Ιωάννη Καποδίστρια, τα πρώτα δημοκρατικά και φιλελεύθερα συντάγματα αποτελούν “ξυράφι στα χέρια μικρού παιδιού”. Ο Καποδίστριας φτάνει τον Ιανουάριο του 1828 στην Αίγινα ενώ έχει αποδεχτεί ήδη από τον Αύγουστο του 1827 τη θέση του Κυβερνήτη. Καθώς λοιπόν θεωρεί ιδιαίτερα επικίνδυνο ξυράφι το Σύνταγμα της Τροιζήνας, το αναστέλλει και κηρύσσει ουσιαστικά δικτατορία καθώς συγκεντρώνει όλη την εξουσία στα χέρια του. Αυτό είναι το τέλος της Πρώτης Ελληνικής Δημοκρατίας. Όμως οι δημοκρατικοί και φιλελεύθεροι Έλληνες δεν το έβαλαν κάτω. Συνέχισαν να αγωνίζονται για δημοκρατία και δικαιώματα. Ούτε η εκσυγχρονιστική δικτατορία Καποδίστρια, ούτε οι Βαυαροί, ούτε οι ξένες δυνάμεις μπόρεσαν να τους αναγκάσουν να ανεχθούν ένα αυταρχικό καθεστώς.»

    Όμως δεν είναι η πρώτη φορά που ο κύριος Χατζής χρησιμοποιεί τον Καποδίστρια για να ενισχύσει τις εθνομηδενιστικές απόψεις του.

Συνέχεια Εδώ

Ο Καποδίστριας έκλεισε όντως τις εκκλησίες όταν χρειάστηκε

Ο Καποδίστριας όταν χρειάστηκε έκλεισε τις εκκλησίες
Όχι στη μεταβολή της ορθοδοξίας σε πολιτική ιδεολογία και πολιτικό κόμμα

(Ενημερωμένο με νέα στοιχεία, 13 Απριλίου 2020)

του Γιώργου Καραμπελιά

Αν η σημερινή ελληνική κοινωνία μοιάζει να έχει μείνει κυριολεκτικώς αποσβολωμένη μπροστά σε μία κρίση όπως η πανδημία του κορωνοϊού, που ξεπερνάει την ίδια την αντιληπτική της δυνατότητα, εν τούτοις οι πρόγονοί μας, στο παρελθόν, έζησαν στενά δεμένοι με την επιδημία, την καραντίνα και τον θάνατο κυρίως με την πανώλη (πανούκλα ή θανατικό), την χολέρα, τον τύφο κ.λπ.

Η πρώτη ελληνική αναφορά στην πανούκλα ήταν αυτή της Τραπεζούντας, το 1346 και ακολούθησαν αναρίθμητες επιδημίες στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Έτσι το 1751, ξέσπασε μια τρομακτική επιδημία στην Κωνσταντινούπολη με 150.000 νεκρούς, ενώ λίγο πριν την Επανάσταση, η πανούκλα του 1812-1819 υπήρξε η πλέον θανατηφόρα και ίσως να αποτελεί μια από τις αιτίες που έσπρωξαν τους Έλληνες να επαναστατήσουν. Σύμφωνα με τον Πουκεβίλ, «οι επιδημίες πανώλους στα 1814-1819 έπληξαν το ένα έκτο του πληθυσμού της Ευρώπης και το ένα πέμπτο των άλλων περιοχών».

Συνέχεια Εδώ

Oι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου