Η Αρχαιολογία επιβεβαιώνει την Βίβλο

Αεροφωτογραφία του Khirbet Qeiyafa στο τέλος του ανασκαφικού έργου.

Κιρμπέτ Κέϊγιάφα, η  Σααραείμ της Βίβλου 

Αρχαιολογικές ανασκαφές σε περιοχή που βρίσκεται 30 χλμ. νοτιοδυτικά της Ιερουσαλήμ επιβεβαιώνουν την άποψη ότι ο ιστορικός χώρος ανήκει σε μια από τις παλαιότερες περιόδους της ιστορίας του Ισραήλ. 

Η τοποθεσία είναι το Κιρμπέτ Κεϊγιάφα και απέχει μια μέρα περπάτημα από την Ιερουσαλήμ, στην Κοιλάδα του Ηλά. Τα ερείπια είχαν παραβλεφθεί από αρχαιολόγους μέχρι το 2007 – 2013 όταν μια σειρά ανασκαφών έφεραν στο φως μια απτή σύνδεση με την εποχή του Βασιλιά Σαούλ και τον Βασιλιά Δαβίδ. 

Αυτή η πρώιμη περίοδος της μοναρχίας του Ισραήλ έχει απορριφθεί συχνά ως αποκύημα της φαντασίας. Ο λαός Ισραήλ εκείνης της εποχής παρουσιάζεται ως μια χαλαρή συνομοσπονδία φυλών, ενώ ο Δαβίδ, αν όντως υπήρξε, ήταν απλά ένας τοπικός φύλαρχος. Το Κιρμπέτ Κεϊγιάφα ανατρέπει μια τέτοια άποψη, και παρέχει καινούργιους λόγους να εμπιστευτούμε τη Βιβλική αφήγηση. 

Η Κοιλάδα του Ηλά είναι η τοποθεσία όπου ο Δαβίδ νίκησε τον Γολιάθ όταν ο Βασιλιάς Σαούλ βρισκόταν σε πόλεμο με τους Φιλισταίους. Η Κοιλάδα σχηματίζει μια στενή διαδρομή από το έδαφος των Φιλισταίων, κοντά στις ακτές, μέχρι την Ιερουσαλήμ.  Στον απόηχο της μάχης, το Βιβλικό κείμενο περιγράφει τους τραυματισμένους ως «πεσμένους στον δρόμο της Σααραείμ, μέχρι τη Γαθ, και μέχρι την Ακκαρών» (Α΄Σαμ. 17:52).  Αν δεν ήξεραν πού ήταν η Σααραείμ, σκεπτικοί μελετητές θα μπορούσαν εύκολα να παραπέμψουν αυτή την ιστορία στο βασίλειο των μύθων. 

Το Κιρμπέτ Κεϊγιάφα είναι ένα σχετικά μικρός χώρος με  δυο στρώματα κατοίκησης. Το ένα επίπεδο χρονολογείται από την περίοδο μετά το κλείσιμο της ιστορίας της Παλαιάς Διαθήκης. Αλλά αρχαιολόγοι βρήκαν, κάτω από εκείνα τα ελληνιστικά υπολείμματα, μια μόνη, αλλά εντυπωσιακή, περίοδο κατοίκησης από περίπου το 1020-980 π.Χ. H ραδιοχρονολόγηση, υπολείμματα αγγείων, και ειδικά αντικείμενα  επιβεβαιώνουν την ημερομηνία. Στην εποχή του Σαούλ και του Δαβίδ, ήταν ένας οχυρωμένος οικισμός περίπου 3000 ετών. 

Όστρακο Khirbet Qeiyafa(τεχνικό σχέδιο της Ada Yardeni).

Ένα από τα πιο περίφημα ευρήματα από το Κιρμπέτ Κεϊγιάφα είναι πιθανόν το αρχαιότερο εβραϊκό κείμενο που έχει βρεθεί ποτέ. Σ’ένα θραύσμα κεραμικού υπάρχουν τρεις σειρές κειμένου. Οι ειδικοί δεν έχουν ακόμα καταφέρει να αποκρυπτογραφήσουν όλες τις λέξεις, μόνο μερικές, όπως «σκλάβος», «χήρα» και  «βασιλιάς». Σύμφωνα με αυτό, ο χώρος έχει ταυτιστεί ως κομμάτι της Βασιλείας του Ιούδα. Βρέθηκε ο τοίχος ενός προμαχώνα, μη φιλισταϊκά κεραμικά, και ιδιαίτερα σημαντικό, υπάρχει έλλειψη οστών χοίρων. To χοιρινό ήταν δημοφιλές ανάμεσα στους Φιλισταίους και λίγα χιλιόμετρα δυτικά, υπάρχουν ερείπια της ίδιας εποχής όπου το 20% των οστών που βρέθηκαν είναι από χοίρους. Το Κιρμπέτ Κεϊγιάφα δεν ήταν πόλη των Xαναναίων ούτε των Φιλισταίων. 

Η νότια πύλη της πόλης, μια τυπική πύλη Εποχής Σιδήρου τεσσάρων θαλάμων, με την κοιλάδα της Ηλά μπροστά.

Ένα από τα κυριότερα (μοναδικό για την εποχή) εφευρήματα από το Κιρμπέτ Κεϊγιάφα είναι οι δυο τεράστιες πύλες του. Οι πύλες αποτελούν το πιο αδύνατο σημείο σε οχυρωμένα τείχη και γι’αυτό αυτές οι πύλες είναι ασυνήθιστες. Μια πύλη ανοίγει προς τη Δύση, η άλλη προς το Νότο. O λόγος για τις δυο πύλες είναι η στρατηγική τους θέση για τους Ισραηλίτες.   Μια πύλη έδινε πρόσβαση στο δρόμο προς την Ιερουσαλήμ﮲ η άλλη ελέγχει το δρόμο από τo Φιλισταϊκό έδαφος. Αυτό το ασυνήθιστο χαρακτηριστικό μας βοηθάει επίσης να καταλάβουμε το Βιβλικό κείμενο: «στον δρόμο της Σααραείμ» που αναφέρεται στην ιστορία του Γολιάθ (Α΄ Σαμ.17:52) χρησιμοποιεί μια εβραϊκή λέξη που θα μπορούσε να σημαίνει «δυο πύλες» Ο αρχαιολόγος Γιόζεφ Γκαρφίνκελ εξηγήθηκε ότι εκείνο που ονομάζουμε σήμερα Κιρμπέτ Κεϊγιάφα μπορεί να ήταν η Σααραείμ της Βιβλικής ιστορίας. 

Μια ομάδα αγγείων κεραμικής διακοσμημένα με κόκκινο χρώμα.

Ένα περαιτέρω πρόσφατο εύρημα ρίχνει περισσότερο φως στην περίοδο της ενωμένης μοναρχίας του Ισραήλ. Το 2011, σπασμένα κομμάτια πέτρα βρέθηκαν που χρονολογούνται στον 10ο π.Χ. αιώνα. Έδειχναν ότι ήταν από κάποιο μοντέλο για ένα ιερό. Όταν επανασυναρμολογήθηκαν προσεκτικά, παρατηρήθηκε ότι επρόκειτο για πρότυπο για ένα ναό με αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά τελείως διαφορετικά από τους χαναανιτικούς  ναούς. Λεπτομέρειες δημοσιεύτηκαν το 2016 στο βιβλίο «Ο Ναός και το Παλάτι του Σολομώντος: καινούργια Αρχαιολογικά Ευρήματα» του Γιόζεφ Γκαρφίνκελ και της Μάντελεϊν Μουμτσουόγλου. Με αυτή την καινούργια ανακάλυψη, οι αρχαιολόγοι μπορεί να πήραν μια γεύση των πρώτων σχεδίων για το Ναό του Σολομώντος. 

- του Chris Sinkinson 

Λέκτορας στο Μoorlands College

EVANGELICALS NOW: JULY 2020