Του Lawrence W. Reed
Το φθινόπωρο συμπληρώνονται 30 χρόνια από την αποχώρηση της Μάργκαρετ Θάτσερ από την Ντάουνινγκ Στρητ, ως η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της Βρετανίας και η μακροβιότερη στον 20ο αιώνα. Ήταν μια εκπληκτική θητεία.
Το φθινόπωρο συμπληρώνονται 30 χρόνια από την αποχώρηση της Μάργκαρετ Θάτσερ από την Ντάουνινγκ Στρητ, ως η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της Βρετανίας και η μακροβιότερη στον 20ο αιώνα. Ήταν μια εκπληκτική θητεία.
Ένα αυτοδύναμο όραμα
Το 1979, η Σιδηρά Κυρία ανέλαβε την πρωθυπουργία μιας χώρας χωρισμένης από εργατικές διαμάχες, χτυπημένης από τον στασιμοπληθωρισμό και καταπονημένης από δεκαετίες ενός κράτους - γκουβερνάντας. Η Βρετανία, ο ασθενής της Ευρώπης τότε, αντιμετώπιζε δυσκολίες
σε όλα τα μέτωπα. Ως επί το πλείστον, η Θάτσερ δεν πρότεινε να αντιμετωπίσει τα προβλήματα με μικρές διορθωτικές παρεμβάσεις όπως άλλοι δειλοί ή χωρίς αρχές πολιτικοί πρότειναν. Βάλθηκε, όπως η ίδια δήλωνε, να “μαζέψει τα όρια του κράτους”. Ήθελε να αναζωογονήσει τη χώρα αποκαθιστώντας μια κουλτούρα επιχειρηματικότητας και σεβασμού προς την ιδιωτική ιδιοκτησία. Θύμισε στο έθνος αυτούς τους στόχους κατά τη δεύτερη και την τρίτη θητεία της όταν διακήρυττε “Ανέλαβα αυτό το αξίωμα με έναν συνειδητό σκοπό: Να μετατρέψω τη Βρετανία από μια εξαρτημένη σε μια ανεξάρτητη κοινωνία - από ένα έθνος “δώσε μου” σε ένα έθνος “κάνε το ο ίδιος”, σε μια Βρετανία “σήκω και πήγαινε” αντί για “κάτσε και περίμενε”.
Μια γυναίκα με ισχυρές πεποιθήσεις, πίστευε ότι οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι χωρίς αρχές έπρεπε να υποχωρήσουν γιατί φοβούνταν υπερβολικά να πάρουν θέση. Την ενδιέφερε περισσότερο να κάνει αυτό που η ίδια πίστευε πως είναι το σωστό παρά αυτό που ήταν πολιτικά ευχάριστο, όπως καταδεικνύει άλλωστε το γνωστό της σχόλιο: “Για μένα, η συναίνεση είναι η διαδικασία της εγκατάλειψης κάθε πεποίθησης, κάθε αρχής, αξίας και πολιτικής προς αναζήτηση ενός πράγματος στο οποίο κανείς δεν πιστεύει, αλλά και κανείς δεν αντιτίθεται”.
Είναι πολύ γνωστή η ιστορία ότι σε μια σύσκεψη διαμόρφωσης πολιτικής κάποτε, έβγαλε από την τσάντα της ένα αντίτυπο του Συντάγματος της Ελευθερίας του Φρίντριχ Χάγιεκ, το χτύπησε στο τραπέζι και δήλωσε “Σ’ αυτό πιστεύουμε!”.
Σε μια άλλη περίσταση, παρατήρησε ότι «Οι μαρξιστές ξυπνούν νωρίς το πρωί για να προάγουν τον σκοπό τους. Πρέπει εμείς να ξυπνάμε ακόμη νωρίτερα για να υπερασπιστούμε την ελευθερία μας».
Η Θάτσερ αψήφησε τη λαϊκή σοφία περί “γυάλινης οροφής” που δήθεν αντιμετώπιζαν οι γυναίκες στην πολιτική σκηνή της Βρετανίας. Και κατάλαβε τα ζητήματα που αντιμετώπιζαν οι καθημερινοί άνθρωποι, σημειώνοντας σε μια συνέντευξή της το 1971 ότι “ξεκίνησα τη ζωή με δύο μεγάλα πλεονεκτήματα: χωρίς χρήματα, και με καλούς γονείς”.
Συνέχεια Εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.