Πόλεμος Δύσης – Ισλαμισμού

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης

11 Σεπτεμβρίου 1683, η Μάχη της Βιέννης. Λίγοι αναγνωρίζουν την χρονολογία, όλοι αναγνωρίζουμε την ημερομηνία. Στη μάχη αυτή ηττήθηκε ο στρατός των Οθωμανών από μία συμμαχία Δυτικών δυνάμεων. Για να αντιληφθεί κανείς σφαιρικά τα γεγονότα πρέπει να τα προσεγγίζει από όσο μπορεί περισσότερες πλευρές. Δεν όσο εύκολο φαίνεται εκ πρώτης όψεως.

Στο θέμα μας: o Ισλαμισμός δεν είναι θρησκεία, είναι πολιτική ιδεολογία. Αποσκοπεί στην εγκαθίδρυση του Ισλαμικού Νόμου της Σαρίας σε όλον τον κόσμο. Αυτό πρεσβεύει το λεγόμενο «Ισλαμικό Κράτος» (ISIS).

Ας δούμε τώρα την Ιστορία από την πλευρά τους. Δύο επιθετικά κύματα επέκτειναν το Ισλάμ στον κόσμο. Με το σπαθί. Το πρώτο ξεκίνησε κατά τον 7ο και 8ο αιώνα από την Μέση Ανατολή όταν ο Μωάμεθ έγινε στρατηλάτης και κατέκτησε την Αίγυπτο (641), τη Σικελία, τη Βόρεια Αφρική, την Ισπανία (711), την Πορτογαλία, τη νότια Γαλλία (720) και σταμάτησε στη μάχη του Πουατιέ (732) από τους Φράγκους.

Την ίδια περίοδο επεκτεινόταν από τη Μεντίνα προς Ιερουσαλήμ, Δαμασκό (635), Καμπούλ (670) μέχρι την Αρμενία. Το δεύτερο κύμα ήταν των Οθωμανών: ξεκίνησε από την Αρμενία (1064) και το Μάτζικερτ (1071) και έφτασε στη Νίκαια (1331), την Κωνσταντινούπολη (1453), όλα τα Βαλκάνια μέχρι τη Βιέννη το 1683. Τότε άρχισε να συμμαζεύεται.

Είναι εμφανές ότι ο Οσάμα Μπιν Λάντεν επέλεξε την ίδια ημερομηνία με σκοπό να συμβολίσει την επανάκαμψη-αντεπίθεση του Ισλαμισμού. Για να φτάσει στο σημείο αυτό προηγήθηκε η Βοσνία. Ο πόλεμος στη Βοσνία ήταν το λίκνο αφύπνισης του Ισλαμισμού. Ένιωσε δυνατός στην καρδιά της Δύσης και συγκρότησε νέο αφήγημα όπως διαπίστωσε σχετική έρευνα του BBC. Ο μετέπειτα ηγέτης της Αλ Κάϊντα στη Σαουδική Αραβία Khalid al Hajj, δύο από τους τρομοκράτες της 11ης Σεπτεμβρίου Nawaf Al Hazmi και Khalid al Mihdar, ο εγκέφαλος της ίδιας επίθεσης «20ος τρομοκράτης» Ramzi bin al-Shibh, και ο αυτουργός πολλών ενδιάμεσων τρομοκρατικών επιθέσεων Khalid Sheikh Mohammad, είχαν όλοι «αποφοιτήσει» από το «σχολείο» τζιχαντιστών στη Βοσνία 1992-95.

Από εκεί εξαπλώθηκαν και έθρεψαν την πρώτη τρομοκρατική επίθεση στην καρδιά της Ευρώπης (8 νεκροί στο μετρό της Γαλλίας το 1995), τους Τσετσένους αυτονομιστές (293 νεκροί στη Μόσχα το 1999), τη Νέα Υόρκη το 2001 και ό,τι μεσολάβησε έκτοτε.

Σύμφωνα με το διεθνές ερευνητικό ινστιτούτο Soufagroup, μέχρι τον Δεκέμβριο του 2015, το Ισλαμικό Κράτος είχε προσελκύσει 27-31,000 τζιχαντιστές από 86 χώρες.

Σύνοψη: 6,000 από Τυνησία, 2,500 από Σ. Αραβία, 2,400 από Ρωσία, 2,100 από Τουρκία. 5,000 χιλιάδες συνολικά από τη Δυτική Ευρώπη, 4,700 από τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ κλπ. Η χώρα με τον μεγαλύτερο μέσο όρο ανά κάτοικο είναι η Βοσνία. Το 2015 ανακαλύφθηκαν στρατόπεδα εκπαίδευσης στη Βοσνία και το Κόσοβο. Μέσα στην Ευρώπη!

Σήμερα εστίες Ισλαμισμού υπάρχουν στις περιοχές: Ανατολικό Τιμόρ (Ινδονησία), Φιλιππίνες, Ταϋλάνδη, Κίνα, Ινδία (Κασμίρ), Υεμένη, Σουδάν, Νιγηρία (η Μπόκο Χαράμ ξεπερνά σε θύματα τον ISIS!), Μαυριτανία, Κάυκασος, κοκ. Μόνο μέσα στον Απρίλιο του 2017 έγιναν 157 επιθέσεις με 1268 νεκρούς σε 23 χώρες από Ισλαμιστικές οργανώσεις.

Τρομοκρατία πέραν του Ισλαμισμού ουσιαστικά δεν υφίσταται. Και όμως η Δύση τρέμει να ψελλίσει το όνομά του. Μόνο ψήγματα έχουμε δει από τον τρέχοντα πόλεμο Δύσης-Ισλαμισμού.

ΠΗΓΗ: antibaro