Από την πρώτη στιγμή της διακυβέρνησης της πατρίδος μας από το ακροαριστερό εθνομηδενιστικό Συριζαϊκό καθεστώς φάνηκαν οι διαθέσεις των κομμουνιστών εναντίον του θεσμού της οικογένειας. Όλα τα μαρξιστικά αριστερά κόμματα βάλλουν εναντίον της φυσικής οικογένειας[3] και προσπαθούν να αντικαταστήσουν το "κύτταρο" της κοινωνίας με μορφές ολιγομελών κοινοβίων τις οποίες προσπαθούν να βαπτίσουν "οικογένεια". Οι προσπάθειες του Σύριζα να καταστρέψει την οικογένεια και τις σχέσεις μεταξύ των φύλων ξεκίνησαν με την εισαγωγή της ομοφυλοφιλικής ατζέντας μέσα στα σχολεία με τον κουλτουριάρικο τίτλο "εμφυλες ταυτότητες". Το παρακάτω άρθρο αποδεικνύει ότι η οικογένεια δεν είναι ένας υποκειμενικός θεσμός αλλά φυσικός αναλλοίωτος θεσμός που βασίζεται στην ανθρώπινη φύση και στη λογική.
10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1948
ΑΡΘΡΟ 16
«Από τη στιγμή που θα φθάσουν σε ηλικία γάμου, ο άνδρας και η γυναίκα, χωρίς κανένα περιορισμό εξαιτίας της φυλής, της εθνικότητας ή της θρησκείας, έχουν το δικαίωμα να παντρεύονται και να ιδρύουν οικογένεια. Και οι δύο έχουν ίσα δικαιώματα ως προς τον γάμο, κατά τη διάρκεια του γάμου και κατά τη διάλυσή του.
Γάμος δεν μπορεί να συναφθεί παρά μόνο με ελεύθερη και πλήρη συναίνεση των μελλονύμφων.
Η οικογένεια είναι το φυσικό και το βασικό στοιχείο της κοινωνίας και έχει το δικαίωμα προστασίας από την κοινωνία και το κράτος.»
Στο ΠΡΟΟΙΜΙΟ της οικουμενικής διακήρυξης επίσης αναφέρεται ακόμη το εξής:
«Επειδή η ταυτότητα αντιλήψεων ως προς τα δικαιώματα και τις ελευθερίες αυτές έχει εξαιρετική σημασία για να εκπληρωθεί πέρα ως πέρα αυτή η υποχρέωση, η γενική συνέλευση διακηρύσσει ότι η παρούσα Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αποτελεί το κοινό ιδανικό στο οποίο πρέπει να κατατείνουν όλοι οι λαοί και όλα τα έθνη.»
Από τα παραπάνω γίνεται περισσότερο από σαφές ότι σε όλο τον κόσμο(οικουμένη) υπάρχει η σαφής πεποίθηση ότι γάμος εννοείται μόνο για άτομα διαφορετικού φύλου. Οικογένεια θεωρείται η ομάδα που αποτελείται από τον άνδρα(πατέρας) την γυναίκα(μητέρα) και τα παιδιά που αποκτούσε το ζευγάρι. Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ του 1948 δεν έκανε τίποτε παραπάνω παρά να επαναλάβει αυτό που για χιλιετίες, από την απαρχή της Ιστορίας, κάθε λαός, κάθε έθνος αντιλαμβανόταν ως θεσμό της οικογένειας.
Επίσης, η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ του 1948 μας λέει, σαφέστατα, τι δεν είναι οικογένεια.
Κάθε βιοκοινωνική μονάδα (biolocial group) που αποτελείται από ενήλικα άτομα που ζουν μαζί και έχουν και παιδιά, έστω εξ αίματος, δεν σημαίνει ότι είναι οικογένεια. Για παράδειγμα αν τα ενήλικα άτομα είναι του ίδιου φύλου δεν συνιστούν οικογένεια. Αν υπάρχουν πάνω από δύο ενήλικα άτομα που ζουν σε κοινόβιο πάλι δεν συνιστούν οικογένεια[1].
 |
| Οικογένεια στην Ινδία |
Η διακήρυξη ακόμη αναφέρει : «Η οικογένεια είναι το φυσικό και το βασικό στοιχείο της κοινωνίας και έχει το δικαίωμα προστασίας από την κοινωνία και το κράτος.»
Προστασία δηλαδή από το κράτος και την κοινωνία πρέπει να έχει η οικογένεια που αποτελείται από πατέρα, μητέρα και παιδιά, αυτό που στην Ελλάδα μέχρι τώρα αναγνωρίζουμε ως «κύτταρο» της κοινωνίας[2].
Γιατί όμως ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών προσδιόρισε με τόση σαφήνεια τον όρο οικογένεια.
1ον) Ήταν απόλυτα πεπεισμένα τα κράτη που συμμετείχαν στον Οργανισμό, από την εμπειρία χιλιετιών, ότι η οικογένεια έτσι όπως περιγράφηκε εκφράζει απόλυτα κάθε λαό και κάθε κοινωνία.
2ον) Αναγνωρίζει ότι αποτελεί φυσικό στοιχείο της κοινωνίας άρα αναγνωρίζεται ως αιώνιος και αναλλοίωτος θεσμός που βασίζεται στην ανθρώπινη φύση και στη λογική. Επί πλέον ως βασικότατο κοινωνικό στοιχείο διέπει την εξέλιξη των κοινωνικών φαινομένων.
2ον) Αναγνωρίζει ότι αποτελεί φυσικό στοιχείο της κοινωνίας άρα αναγνωρίζεται ως αιώνιος και αναλλοίωτος θεσμός που βασίζεται στην ανθρώπινη φύση και στη λογική. Επί πλέον ως βασικότατο κοινωνικό στοιχείο διέπει την εξέλιξη των κοινωνικών φαινομένων.
3ον) Ήταν γνωστό ακόμη από την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης ότι πολλοί εμφορούμενοι από λανθασμένες πολιτικές ιδεολογίες ήθελαν να μεταλλάξουν την κοινωνία χρησιμοποιώντας ως μέσο την καταστροφή της οικογένειας.
Από τις αρχές του 1800 τουλάχιστον, ξεκίνησε η ουσιαστική προσπάθεια από τους ακροαριστερούς ριζοσπάστες να υπονομεύσουν την φυσική, παραδοσιακή, βιβλική οικογένεια, δηλαδή το Δυτικό Ιουδαιοχριστιανικό μοντέλο που βασίζεται σε έναν άνδρα και μία γυναίκα ως γονείς σε ένα νοικοκυριό.
Ιδιαίτερα η ιδεολογία του Ουτοπικού Σοσιαλισμού υποστήριξε ανοιχτά την κατάργηση του παραδοσιακού γάμου και υπερασπιζόταν την πολυγαμία, την ομοφυλοφιλία και άλλες μορφές σεξουαλικότητας που οι "προοδευτικοί" της δεκαετίας του 1920 θα αναγόρευαν ως "ελεύθερη αγάπη"(free love).
Κομμούνες
Η εφαρμογή αυτών των ιδεών συνέβαινε στις λεγόμενες κομμούνες ή κοινότητες. Με την επίδραση των ιδεών της Σχολής της Φρανκφούρτης και ιδιαίτερα του εκπροσώπου αυτής ψυχαναλυτή Βίλχεμ Ράιχ εθεωρείτο ότι η χρήση του σεξ ήταν θεραπευτική και έπρεπε τα μέλη της κομμούνας να το επιζητούν συνεχώς.
Από μαρτυρίες ατόμων που ζούσαν σε κοινόβια-κομμούνες αναφέρεται ότι ήταν αναγκασμένοι να κάνουν σεξ κάθε μέρα με διαφορετικό ερωτικό σύντροφο, άσχετα αν ήταν επιθυμητός ή όχι. Υπήρχαν παιδιά στο κοινόβιο, αλλά δεν υπήρχαν οικογένειες. Τα παιδιά που γεννιόντουσαν δεν γνώριζαν τις περισσότερες φορές σε ποιον ανήκαν. Υπήρχε μεγάλο έλλειμμα αγάπης με αποτέλεσμα τα παιδιά να είναι δυστυχισμένα. Η συνεχής εναλλαγή των συντρόφων είχε σαν συνέπεια πολλές αρρώστιες σεξουαλικής φύσεως. Υπήρχε ιεραρχία στην κοινότητα σύμφωνα με κριτήρια όπως η ηλικία, η εργασία, η σεξουαλικότητα, η επικοινωνία, οι ηγετικές ικανότητες και η συναισθηματική νοημοσύνη, επομένως και διαφορικές υποχρεώσεις και δικαιώματα για τα μέλη.
Χαρακτηριστικό κατά την διάλυση της κοινότητας ή της αποχώρησης από αυτήν ήταν συνήθως ο δεσμός μεταξύ δύο πρώην τροφίμων και η δημιουργία φυσικής οικογένειας άσχετα αν υπήρχε γάμος ή όχι. Φυσικά για να δουν σε ποιον ανήκαν τα παιδιά ήταν απαραίτητα τα τεστ αίματος.
Επανορισμός του φυσιολογικού
Από τους ριζοσπάστες αριστερούς υπήρχε διαρκής και βίαιη επίθεση σε αυτό το διαχρονικό μοντέλο της φυσικής οικογένειας. Η σημερινή κατάσταση είναι το αποτέλεσμα μια μακράς πορεία που κορυφώθηκε με το χάος της σεξουαλικής επανάστασης της δεκαετίας του 1960 και με τις αντεπιστημονικές προσπάθειες επανορισμού του φυσιολογικού από την σημερινή κοσμική αριστερά που εφαρμόζει εκφοβισμό, κρατικό εξαναγκασμό και τη δαιμονοποίηση για να επαναπροσδιορίσει βίαια τα πάντα από τον γάμο και την γονική μέριμνα μέχρι το φύλο(gender), καθώς και εάν ένα παιδί μέσα στην μήτρα θεωρείται ανθρώπινη ζωή άξια να προστατευτεί από τον σφαγιασμό της άμβλωσης.
Η Αριστερά ανέκαθεν θεωρούσε την ιδιοκτησία, τη θρησκεία, τον γάμο-οικογένεια[3] σαν τα εμπόδια που την εμπόδιζαν να επιβάλλει στις κοινωνίες την ιδεολογία της, γι’ αυτό και ο πόλεμος εναντίον αυτών των θεσμών είναι ανηλεής.
Πως φτάσαμε στο σήμερα
Αν και ο σοσιαλισμός και ο Κομμουνισμός όπου και να εφαρμόστηκαν απέτυχαν ως οικονομική θεωρία ή ως οικονομικό μοντέλο, εντούτοις ως πολιτιστικό μοντέλο επηρέασε αποφασιστικά τις Δυτικές κοινωνίες. Αυτό που συνέβη, με λίγα λόγια, είναι ότι η παραδοσιακή κουλτούρα του Δυτικού κόσμου, με την οποία μεγάλωσαν γενιές και γενιές, που στηρίχθηκε πάνω στις δυτικές, χριστιανικές ρίζες μας, ακυρώθηκε από μια ιδεολογία. Η ιδεολογία αυτή είναι γνωστή καλύτερα ως «πολιτική ορθότητα» ή «πολυπολιτισμικότητα». Στην πραγματικότητα είναι ένας πολιτιστικός μαρξισμός, ένας μαρξισμός μεταφρασμένος από οικονομικούς σε πολιτισμικούς όρους, σε μια προσπάθεια που πηγαίνει όχι μόνο πίσω στην δεκαετία του 1960, αλλά στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Όσο απίστευτο κι αν μπορεί να φαίνεται, καθώς ο παλιός οικονομικός μαρξισμός της Σοβιετικής Ένωσης ξεθώριαζε, ένας νέος πολιτιστικός μαρξισμός γινόταν η κυρίαρχη ιδεολογία της αριστερής ελίτ της Αμερικής και της Δυτικής Ευρώπης. Ο νούμερο 1 στόχος του πολιτιστικού μαρξισμού, από την ίδρυσή του, υπήρξε η καταστροφή του δυτικού πολιτισμού και της χριστιανικής θρησκείας. Εκπρόσωπος αυτής της ιδεολογίας είναι αυτή την στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ καθώς και τα μικρότερα κόμματα που προήλθαν από αυτόν όπως το ΛΑΕ, η Πλεύση Ελευθερίας, η ΜέΡΑ25 του Βαρουφάκη με ένα «ν», καθώς και άλλα κομμουνιστοειδή-φασιστοειδή κόμματα και αποκόμματα.
Δεν είναι τυχαίο ότι όλα αυτά τα κόμματα αγκάλιασαν τους ομοφυλόφιλους και ΛΟΑΤΚΙ. Ο κύριος Φίλης, πρώην Υπουργός Παιδείας, αναφέρθηκε στο «Δικαίωμα στην ηδονή» του αγαπημένου του Βίλχεμ Ράιχ, καθώς και σε υπουργείο για την οικογένεια. Προφανώς όχι για την φυσική οικογένεια, αλλά για οικογένεια με πολλούς μπαμπάδες, πολλές μαμάδες και πολλά παιδιά. Δηλαδή ο κος Φίλης θέλει να μετατρέψει την ελληνική κοινωνία σε σύνολο από «κομμούνες-μικροκοινότητες» καταργώντας το «κύτταρο» της κοινωνίας που πάντοτε και παντού ήταν η φυσική οικογένεια.
Ο κος Φίλης δεν είναι όμως μόνος του. Αριστερόστροφες δυνάμεις στην ΕΕ και τον ΟΗΕ προσπαθούν εκ των άνω προς τα κάτω να επιβάλλουν τον πολιτιστικό μαρξισμό και την πολιτική ορθότητα στις κοινωνίες. Να είναι βέβαιοι ότι θα αποτύχουν. Καμία κομμούνα τέτοιου τύπου δεν διατηρήθηκε πάνω από 4 χρόνια[4]. Η φύση δεν είναι παράλογη, ακολουθεί πάντα το σχέδιο του Δημιουργού, ο οποίος δημιούργησε τον θεσμό της οικογένειας. Όλα αυτά τα συστήματα που προβάλλει και προτείνει η εωσφορική αριστερά των Συριζαίων είναι θέμα χρόνου να καταρρεύσουν με πάταγο.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη είμαστε βέβαιοι ότι θα προστατεύσει την φυσική οικογένεια εφαρμόζοντας τις αρχές της κυρίαρχης απλής ανθρώπινης λογικής, ξεκινώντας από την κατάργηση της ομοφυλοφιλικής ατζέντας περί έμφυλων ταυτοτήτων στη θεματική εβδομάδα της Δευτεροβάθμιας Γυμνασιακής εκπαίδευσης.
***********************************
[1]Οι περιπτώσεις για παράδειγμα όπως των μουσουλμάνων να έχουν πολλές γυναίκες αποτελεί εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Μόνο οι πολύ πλούσιοι μουσουλμάνοι έχουν την δυνατότητα πολλών συζύγων. Οι απλές μουσουλμανικές οικογένειες αποτελούνται από ένα σύζυγο και μία σύζυγο.
[2] Η περίπτωση της μονογονεϊκής οικογένειας προφανώς εντάσσεται στην φυσική οικογένεια.
[3]Σελίδα 39, Καρλ Μαρξ – Φρήντριχ Ένγκελς : Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος
«Κατάργηση της οικογένειας! …
Πάνω σε ποια βάση στηρίζεται η σημερινή, η αστική οικογένεια; Πάνω στο κεφάλαιο, πάνω στο ατομικό κέρδος. Η οικογένεια αυτή σε ολόπλευρα αναπτυγμένη μορφή υπάρχει μονάχα για την αστική τάξη. Έχει όμως το συμπλήρωμά της στην αναγκαστική έλλειψη της οικογένειας για τον προλετάριο και στη δημόσια πορνεία. Η αστική οικογένεια εξαλείφεται φυσικά μαζί με την εξάλειψη αυτού του συμπληρώματος της, και τα δύο εξαφανίζονται μαζί με την εξαφάνιση του κεφαλαίου.»
[4] https://www.charismanews.com/politics/opinion/64317-socialism-attacks-the-family
https://dakedepeiraia.blogspot.com/2019/03/blog-post_47.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.