Το μακό μπλουζάκι

Η Αριστερά, παγκόσμια, αποδείχθηκε «νεκροταφείο θρυμματισμένων οραμάτων» και μια απέραντη «χωματερή σάπιων καθεστώτων». Ξεκινώντας από την Σοβιετική Ένωση, την πρώην Ανατολική Ευρώπη, τον Πωλ Πότ, φτάνοντας στη Βόρειο Κορέα του Κιμ Γιονγκ Ουν και καταλήγοντας στον ριζοσπαστικό ΣΥΡΙΖΑ της πρώτης φοράς Αριστερά (σίγουρα και της τελευταίας) στην πατρίδα μας, την Ελλάδα.

Το ερώτημα που τίθεται είναι τι πρόσφερε η Αριστερά στον τόπο μας όλα αυτά τα χρόνια που δημιουργούσε το προφίλ του "προδευτικού Αριστερού" και το πουλούσε έντονα ιδιαίτερα στην ελληνική νεολαία. 

Οι Αριστεροί ήθελαν την εξουσία, αυτή που παραλίγο να κατακτήσουν μετά την αποχώρηση των Γερμανών στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Το διακύβευμα πάντα για αυτούς ήταν η εξουσία. Μέσον η πολιτική εναντίωση σε κάθε προσπάθεια των κυβερνήσεων για ανόρθωση της κατεστραμμένης Ελλάδας από τον παγκόσμιο πόλεμο αλλά ιδιαίτερα μετά τα πολλαπλά τραύματα της κομμουνιστική ανταρσίας. Αφού απέτυχαν να πάρουν την εξουσία δια των όπλων ακολούθησε το ενδιαφέρον τους για την «Παγκόσμια Επανάσταση», μετά τα «Κινήματα Αλληλεγγύης προς τον Τρίτο Κόσμο», ύστερα το «Ειρηνιστικό Κίνημα» (που αποδείχθηκε πως ήταν «μακρύ χέρι» της τότε ΕΣΣΔ), ο «Παγκόσμιος Αφοπλισμός», και τώρα πια τα Οικολογικά κινήματα και η «Κλιματική Αλλαγή»!

Παράγωγο των αριστερών ιδεολογικών εμμονών αλλά και επιποθήσεων εξουσίας η βαθιά «αντιπάθεια» προς τον παγκόσμιο καπιταλισμό και εχθρότητα προς κάθε έννοια συμμετοχής της Ελλάδας σε Συμμαχίες (ΝΑΤΟ) και Ενώσεις (ΕΕ) με άλλα δυτικά κράτη.

Πολιτικό της πρόταγμα μία μόνο λέξη: «Έξω»!

«Έξω από το ιμπεριαλιστικό ΝΑΤΟ».

«Έξω από την ΕΟΚ των μονοπωλίων».

«Έξω οι βάσεις του θανάτου», «έξω οι Αμερικάνοι»… κι ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα!

Η Αριστερά ουσιαστικά έβαλε κατά των εθνικών συμφερόντων. Αυτό που προσπαθούσε πάντοτε ήταν να αποκομίσει πολιτικά οφέλη ναρκοθετώντας και πολεμώντας οιανδήποτε επιλογή της όποιας ελληνικής κυβέρνησης που προσπαθούσε να θωρακίσει τα εθνικά συμφέροντα.

Την περίοδο του συμμοριτοπολέμου πολεμούσε υπέρ των συμφερόντων των ξένων γιατί η ιδεολογία της ήταν ιδεολογία απάτριδων. Πατρίδα για αυτούς δεν ήταν η Ελλάδα ούτε συμπατριώτες ήσαν οι υπόλοιποι Έλληνες. Πατριώτες για αυτούς ήσαν μόνο οι "σύντροφοι" και πατρίδα το "κόμμα". Όλοι οι άλλοι ήσαν απλώς άτομα που έπρεπε να μυηθούν στα κομμουνιστικά ιδεώδη και να αποκτήσουν με οιονδήποτε τρόπο κομμουνιστική συνείδηση, είτε με το καλό είτε με το άγριο. Τα λόγια του αρχισφαγέα Βελουχιώτη επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές:
«Και 800.000 Έλληνες να μείνουν(εννοεί μετά τις σφαγές), φτάνει να είναι αυτοί που θα μείνουν έτσι όπως τους θέλουμε εμείς».
Κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι τα λόγια αυτά ανήκουν στο παρελθόν και δεν ισχύουν σήμερα!
Θα διαφωνήσουμε!
Όταν με κυνισμό, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ  και αντιπρόεδρος της Βουλής Τασία Χριστοδουλοπούλου παραδέχθηκε ότι για τη μετάταξη της κόρης της στη Βουλή «αξιοποιήθηκαν κάποιες γνωριμίες, διασυνδέσεις και τα λοιπά...» και κατόπιν αναγκάστηκε να ζητήσει συγνώμη, αυτή η συγνώμη ζητήθηκε από τους συντρόφους του Σύριζα για το πολιτικό κακό που τους προκάλεσε και όχι γιατί προσέβαλε τον ελληνικό λαό. Βλέπετε όλοι οι άλλοι Έλληνες δεν ανήκουν στην θρησκευτική σέκτα των αθέων του ΣΥΡΙΖΑ γιαυτό σύμφωνα με την κα Τασία δεν αξίζουν καν την συγνώμη της.
Οι αριστεροί απεδείχθησαν ανθρωπάκια, που το μόνο που τους ένοιαζε είναι οι καρέκλες και η εξουσία. Στο βωμό των προσωπικών συμφερόντων τα πρόδωσαν και τα πούλησαν όλα, ιδεολογία, συντρόφους, τον ελληνικό λαό, τα πάντα.
Υπάρχει όμως και ένα στοιχείο τραγικό. Αφορά αυτούς που πίστεψαν στις ανοησίες, στις ιδεοληψίες και στις ουτοπίες της και εργάσθηκαν για αυτές προσφέροντας τα πάντα σε ένα ψέμα. Τώρα συνήθως σε μεγάλη ηλικία αναλογίζονται τα νιάτα τους και την κατασπατάληση της ζωής τους στις αριστερόστροφες χίμαιρες.
Δυστυχώς για αυτούς. Ο Τσε Γκεβάρα από επαναστάτης κατέληξε μακό μπλουζάκι.
"Βεντσερέμος σύντροφοι, βεντσερέμος".