Τσιμπόκ

Νιγηρία

Από τότε – στις 14 Απριλίου, 2014, όταν απήχθησαν 230 κορίτσια από ένα σχολείο στο Τσιμπόκ στη Βόρεια Νιγηρία,  χριστιανικές οργανώσεις παραστέκονται στους γονείς των κοριτσιών, πρακτικά και πνευματικά. Σ’αυτή τη δύσκολη πενταετή χρονική διάρκεια, ομάδες χριστιανών πέρασαν καιρό μαζί με κάποιες οικογένειες που ευχαριστούν τους Χριστιανούς για τις προσευχές τους για τις κόρες τους που ακόμα αγνοούνται.

Μια από αυτές τις μητέρες λέγεται Γιάννα. Το φορτίο της είναι βαρύ. Θα πει: «Πιστοί απ’ όλο τον κόσμο στάθηκαν κοντά μας και μας στήριξαν. Έχουμε πλήρη εμπιστοσύνη στον Θεό. Ξέρουμε ότι μόνο Εκείνος μπορεί να σώσει τα κορίτσια μας. Ευχαριστούμε όλους όσοι μας βοήθησαν. Προσευχές δακρύων υψώθηκαν σ’ όλο τον κόσμο γι’αυτά τα κορίτσια, και δεν μπορούμε να το ξεχάσουμε».

Η Γιάννα και πολλές άλλες οικογένειες προσκολλούνται στην ελπίδα ότι μια μέρα θα επιστρέψουν οι κόρες τους.

Η Γιάννα μιλάει για την κόρη της Ριφκάτου και την πίστη της: «Πάντα σηκωνόταν πρωί και καθάριζε το σπίτι πριν σηκωθούμε εμείς. Δεν έδινε σημασία στη μόδα και το μακιγιάζ, πήγαινε τακτικά στην εκκλησία και αγαπούσε τη ζωή της προσευχής. Προσπαθούμε να έχουμε υπομονή. Περιμένουμε να δούμε τι θα κάμει ο Θεός».

Οι νεαρές που αφέθηκαν ελεύθερες ή που δραπέτευσαν τώρα πηγαίνουν σε ιδιωτικό Αμερικανικό Πανεπιστήμιο.

Ο ψυχολόγος τους λέει, «Είδαν τη κόλαση». Μιλάνε για πείνα, δουλεία, βιασμό, μαστίγωμα και τραύματα πολέμου. Tώρα πάνε καλά, προσπαθούν να καλύψουν τα κενά στην εκπαίδευσή τους και να συνέλθουν από τις τραυματικές εμπειρίες τους.

OPEN DOORS