Το Δικαστήριο αποφάσισε ότι η κληρονομική αντιδικία μιας Ελληνίδας πρέπει να επιλυθεί από το Ελληνικό Εσωτερικό Δίκαιο και όχι από τη Σαρία.
Η εφαρμογή της Σαρίας σ’αυτή την περίπτωση θεωρήθηκε αντίθετη προς το Αρθρο 14 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που απαγορεύει διακρίσεις λόγω φυλετικής, εθνικής ή θρησκευτικής καταγωγής. Το Δικαστήριο επισήμανε ότι «αρκετοί διεθνείς φορείς» είχαν εκφράσει ανησυχίες σχετικά με την εφαρμογή του Νόμου Σαρία και τις διακρίσεις που δημιουργήθηκαν, ιδιαίτερα σε βάρος γυναικών και παιδιών.
Η εφαρμογή της Σαρίας σ’αυτή την περίπτωση θεωρήθηκε αντίθετη προς το Αρθρο 14 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που απαγορεύει διακρίσεις λόγω φυλετικής, εθνικής ή θρησκευτικής καταγωγής. Το Δικαστήριο επισήμανε ότι «αρκετοί διεθνείς φορείς» είχαν εκφράσει ανησυχίες σχετικά με την εφαρμογή του Νόμου Σαρία και τις διακρίσεις που δημιουργήθηκαν, ιδιαίτερα σε βάρος γυναικών και παιδιών.
Το 2003, δικαστές στο Στρασβούργο αποφάνθηκαν ότι «η Σαρία είναι ασυμβίβαστη με τις βασικές αρχές της δημοκρατίας» και με τα πρότυπα της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Αυτή τη φορά όμως αυτό δεν επαναλήφθηκε.
Στην Ελλάδα, ιστορικά, μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η Σαρία εφαρμόζεται μόνο στη Δυτική Θράκη. Η Συνθήκη των Σεβρών (1920) και η Συνθήκη της Λωζάνης (1923) όρισαν την τύχη των «μειoνοτήτων» στην Τουρκία και την Ελλάδα και από τότε τα ελληνικά δικαστήρια ισχυρίζονταν ότι ο Νόμος Σαρία πρέπει να εφαρμόζεται για όλα τα μέλη της Μουσουλμανικής κοινότητας στη Θράκη, για υποθέσεις γάμου, διαζύγιου και κληρονομιάς.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο καταδίκασε την υποχρεωτική εφαρμογή της Σαρία, αλλά όχι τη Σαρία αυτή καθεαυτή. Το Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η υποχρεωτική εφαρμογή της Σαρία για Μουσουλμάνους επιφέρει διακρίσεις σε σύγκριση με μή-Μουσουλμάνο Ελληνα διαθέτη. Η Ελλάδα είχε προβλέψει αυτή την απόφαση, κάνοντας τη χρήση του Νόμου Σαρία μη-υποχρεωτικη με ένα Νόμο του 2018.
Και ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι το γεγονός που δεν έγινε αντιληπτό από τον Τύπο, ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εκμεταλλεύτηκε τούτη την υπόθεση για να καθορίσει τους γενικούς όρους του για την εφαρμογή θρησκευτικών κανόνων, όπως της Σαρία, στην Ευρώπη.
Το Δικαστήριο θεωρεί ότι ένα Ευρωπαϊκό κράτος μπορεί να δώσει στην Μουσουλμανική του κοινότητα την ελευθερία να κυβερνάται από τους κανόνες της Σαρία, χωρίς αυτό καθεαυτό να παραβιάσει την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Δυο όροι ορίζονται: ο σεβασμός της βούλησης των ενδιαφερομένων και το «σημαντικό δημόσιο συμφέρον».
EUROPEAN CENTRE FOR LAW AND JUSTICE/CHRISTIAN CONCERN
EVANGELICALS NOW: FEBRUARY 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.